Tepelreconstructie

Afgelopen donderdag was de grote dag van het "puntje op de i". Stiekem zag ik er tegenop. Aan de ene kant omdat ik een "nep" tepel eigenlijk niet zo nodig vind en vooral omdat ik bijzonder weinig zin had in het tweede gedeelte: de tatoeage van de tepelhof.

Zo'n naald, inkt en de bijbehorende pijn leken mij helemaal niets. Maar goed, ik had het besluit genomen en het moest maar gebeuren. Gert-Jan was de pineut want rechtstreeks uit zijn nachtdienst mocht hij mij begeleiden naar het ziekenhuis. Toen ik naar binnen werd geroepen (met enige vertrouwen) was het aan hem om wakker te blijven tijdens mijn ingreep. 

Bron afbeelding: tepelreconstructie

De plaats van de tepel werd afgetekend en met een plakker met metalen puntje als een soort "kunst-tepel" afgebakend. Vervolgens werd ik voor de spiegel gezet om goedkeuring te geven. Ik vond het best.

Inspiratie = ontspanning = geluk

Van kriebelhoestje naar “hoe, wat, waar” - Ontspanning ofwel uitdaging gezocht

Vandaag zat ik voor de derde keer bij een COPD-fysiotherapeut. Hij stelde voor de behandeling af te sluiten omdat hij technisch gezien niet veel kan toevoegen aan wat ik al weet. Deze afsluiting betekent helaas niet dat ik van mijn kriebelhoestje ben genezen. Dat kriebeltje heeft meer te maken met het niet toepassen van de juiste techniek.

Simpelweg: “ik praat te lang zonder af en toe (tussendoor) adem te halen”. Daarover later want anders weet ik niet meer wat ik wil zeggen (schriftelijk is dat soms al lastig, kun je nagaan als ik moet praten “al die woorden snel eruit gooien voordat je ze kwijt bent of zonder lucht zit”).

Borstkanker: sexy?

#tejongvoordebus

Toen ik deze week in Venlo was bij @VieCuri bij de “live DIEP flap operatie” werd tijdens een presentatie tussendoor verteld dat de gemiddelde leeftijd van vrouwen met borstkanker tussen de 50 en 65 jaar ligt (of ergens in die richting), maar dat in “reclame” spotjes vooral jonge vrouwen worden gebruikt “omdat zij sexy zijn”.

Mijn haren schoten overeind want ik kan daar niets mee. Ik was 36 bij mijn eerste ronde, ik voelde mij allesbehalve #sexy. Toen ik overtuigd was “helemaal klaar te zijn met borstkanker en slechts de rest van mijn leven mee te hoeven werken aan een jaarlijkse controle onder het genot van een cappuccino” kondigde zich ronde 2.0 aan [niemand heeft ooit verteld over “nieuwe ronde: nieuwe kansen”]. Opnieuw borstkanker en nog steeds “te jong om door de mand te vallen bij het bevolkingsonderzoek”. Excuse me! Maar wat is dáár sexy aan?

Aanstaande maandag vindt er een symposium plaats over het bewezen effect van het bevolkingsonderzoek in de borstkankermaand http://www.deventerrtv.nl/nieuws/article/8725/symposium-over-bewezen-effect-bevolkingsonderzoek-in-borstkankermaand/

Bron afbeelding "bevolkingsonderzoek"

Indian Summer - oktober 2014

Anno 2014 is het leven anders. Het verbaast mij niets. Mijn borstkankertraject verliep al buitengewoon. Maar ook de temperatuur is nu ongewoon. Het is 1 oktober en ik zit in de achtertuin met mijn laptop op schoot, benen op de stoel tegenover mij. Mijn jurkje is mouwloos (zelfs geen minuscuul kort mouwtje). Ik was vandaag in Venlo. Op de terugweg gaf de thermometer aan dat het 22 graden Celcius was.