Koningsdag

De allereerste Koningsdag lijkt bij de eerste beschouwing weinig anders te verlopen dan de voorlaatste 

Koninginnedag. Gert-Jan is in alle vroegte met onze meuk uit de schuur, de aanbouw (lekker  uit het zicht van ons dagelijks leven) en van zolder vertrokken naar de Oranjemarkt. Martijn is solidair mee zodat er vijf euro “stageld” bespaard kan worden op het stageld. Hij is weliswaar inmiddels officieel langer dan mij, maar overduidelijk valt hij nog in de categorie “kinderen”. Marieke ligt als gebruikelijk nog in haar bed. Het stralende weer zorgt hopelijk voor veel publiek en veel kopers. We zullen er ongetwijfeld niet rijk van worden. Evenmin zullen we er van op vakantie kunnen, hooguit een dagje naar de Efteling of Bobbejaanland.

Wat rijk worden en op vakantie kunnen betreft is onze hoop gevestigd op het Staatslot dat op de koelkast hangt. Maar het zal wel niet gebeuren. Eigenlijk denk ik dat we dat in dit leven niet verdienen of zo. Als er al een keer geld in de vorm van een “bootje” binnenkomt, komt er meestal een fikse “onverwachte kostenpost” achteraan.

Zo moeder zo dochter

Ofwel “wat hebben appels, bomen, examens en verslapen met elkaar te maken”?

Dat mijn tweede dochter veel van haar moeder heeft meegekregen in haar DNA-patroon (van mij dus, behalve dan die stiletto-hakken) is geen geheim. Regelmatig krijgen we te horen dat “we op elkaar lijken”. De uiterlijke overeenkomsten vallen vooral de buitenwereld op. Voor ons zijn die constateringen vaak een verrassing, ze vallen ons niet echt op. De innerlijke overeenkomsten zijn de feiten waar we dagelijks tegenaan lopen. Zelden word ik echt verrast in wat ze doet of presteert. Tot gisteren.

Bronvermelding afbeelding

Tijgers eten vlees

Als het aan sommige ouders ligt – aldus een bericht op omroep Brabant Tijger eet wit konijn – krijgen de tijgers in dierentuin Nuenen volgend jaar (zeker met Pasen) een vegetarische maaltijd voorgeschoteld. De tere zieltjes van hun kinderen konden dit weekend de aanblik niet verdragen van het witte konijn dat (al dan niet levend) werd opgegeten door een van de tijgers van het park.

Vage klachten – “eigen schuld” of is er meer aan de hand

Het is hoog tijd voor uitleg, ik vrees voor een lang verhaal. “Kort en bondig” zijn momenteel onhaalbare begrippen, maar ik zal niet langer om de hete brei heen draaien. Aanvankelijk ging mijn herstel als een speer – geheel op mijn manier. Na een operatie van bijna acht uur op dinsdag mocht ik - binnen een recordtijd – diezelfde week op vrijdagochtend het ziekenhuis verlaten.

Schoolgala en stiletto's

Binnenkort heeft onze tweede dochter (16) haar schoolgala. Ze had al gauw haar droomjurk gevonden op internet en ze vond mijn zus zo gek om die voor haar te betalen. Vervolgens ging de jongedame shoppen met mijn zus. Behalve van een jurk zou zij haar ook van de bijbehorende noodzakelijke accessoires voorzien.

Dat kwam mij goed uit, want ik ben momenteel niet bepaald mobiel. Activiteiten zoals winkelen en slenteren door de stad en om de haverklap blijven hangen, gaan mij momenteel niet zo goed af. De uitleg daarover volgt later.

Ze kwamen thuis van hun “shopping spree” met een paar vervaarlijke stiletto’s om “U’ tegen te zeggen. Ze zou ze van mij van zijn levensdagen niet hebben gekregen. Een dag of wat later vertrok ze met haar stiletto’s in een tas naar een vriendin.

stiletto's voor 't gala

Radiostilte doorbreken

Hoe doorbreek je een  radiostilte die al bijna twee maanden duurt. Na de eerste maand van stilte, kwamen de eerste bezorgde reacties van meer en minder bekende contacten op Twitter en Facebook. Het ging daarbij niet eens alleen om bezorgdheid, maar ook om het feit dat ik word gemist op Twitter en Facebook. Je zou bijna het gevoel krijgen “populair” te zijn. Maar zelfs familieleden blijkt het op te vallen. Ook zij volgen mijn wandelgangen via mijn blog. Met een wijd verspreide familie is een blog ideaal om je (verre) familieleden op de hoogte te houden. Zij kennen mij en weten … als Margriet stil is, dan moet er wel iets aan de hand zijn.