Nieuwe borst is "Rolls Royce"

Mijn operatie wordt de Rolls Royce onder de borstreconstructies genoemd. Gaaf, ik win nooit meer dan een bak Ben & Jerry’s of een hyacinten-tegoedbon dan (en dan nog steeds zelden). Zo lijkt het dus vrij onwaarschijnlijk dat ik ooit een dure auto zal bezitten, laat staan een Rolls Royce. Maar met mijn noodzakelijke borstamputatie kreeg ik mijn eigen exemplaar. Gelukkig noemen ze het geen Ferrari want daarbij denk ik al gauw aan “Lola”.

bron logo Rolls Royce

Het bonus-accessoire kwam in de vorm van een ultra strakke buik. De littekens neem ik op de koop toe. Misschien gedragen ze zich als flinke krassen die je weg kunt werken.

Toen ik werd voorbereid op de narcose en de plastisch chirurg de werktekening op mijn romp controleerde, zei ik nog overmoedig “gebruik maar zoveel je wilt”. Ik kan er niet omheen. Ze heeft gehoor gegeven aan mijn verzoek en zo heb ik aardig moeite om recht te lopen. Er is geen centimeter marge overgebleven. Ik vraag me of hoe streng of zelfs masochistisch ik moet zijn bij het rechten van mijn rug om de boel weer enigszins op te rekken.

De huisarts belde vandaag en vroeg hoe het gaat. Ik vertelde over mijn ultra-strakke buik. Haar oordeel week nauwelijks af van veel reacties uit mijn directe omgeving “je had toch al helemaal niet zoveel?”. Tja, ik vond dat ik meer dan genoeg vel beschikbaar leek te hebben, met name als ik voorover boog. Buikspieroefeningen hadden nooit echt effect gehad op “al dat losse vel”.

Maar met mijn Rolls Royce is dat probleem voorlopig verholpen. Bovendien lijkt het er niet op dat de plastisch chirurg weefsel tekort heeft is gekomen. Over buikspieroefeningen hoef ik mij de komende tijd niet druk te maken.

Morgen gaan we voor een eerste controle. Ik laat me voor de deur van het ziekenhuis uitzetten om over te stappen in een “Rolls-stoel”. Want die gangen in het ziekenhuis zijn me nog eventjes veel te lang. Als ik aan carnaval zou doen, wist ik het wel. Dan werd ik een “Rolls Royce”.