Oktobermaand - "Mamming"

"Mamming"-vrouwen zijn borstenventers als in potloodventers

Het was naïef om te denken dat mijn oproep oktobermaand-ik-ga-dagen-op-vakantie en die van lotgenoten om te stoppen met zinloze acties over bewustwording van borstkanker resultaat zouden hebben. Binnen de kortste keren was er een nieuwe actie “bh-loze dag”. van-nep-vakantie-naar-zinloze-bh-loze Die ging redelijk rustig voorbij. Op de valreep kwam er aan het einde van de borstkankermaand een nieuwe ludieke actie, genaamd “mamming”. Mamming lijkt de nieuwe rage te worden.

Orkaankracht - hangen in de wind

Heimwee naar zee was gisteren weer een feit. Ik had de kinderen met het grootste gemak op de fiets naar school gestuurd. Zij vonden het niet normaal van mij, want blijkbaar begreep ik niet hoe erg het stormde. Ik lachte ze uit want hier in Brabant kregen we nauwelijks meer dan windkracht 6 over ons heen. Aan de kust was het anders en Vlieland haalde gisteren zelfs eventjes orkaankracht, ofwel windkracht 12 met rukwinden tot 152 km/u.

Slechts een zomers buitje op komst. Doe mij maar een echte storm.

Grommende hond

Je kunt nog zo positief ingesteld zijn, vroeg of laat springt er een grommende hond uit zijn hok en valt hij aan. In het meest gunstige geval is het een hond die je alleen maar bang wil maken en zal hij niet bijten. Dat is eenvoudig gezegd het leven met kanker en angst voor uitzaaiingen. Indien die hond niet bijt (ofwel: onderzoek wijst uit dat je symptoom van dat moment géén uitzaaiing is) moet je hem weer terug zien te krijgen in zijn hok, veilig aan zijn ketting. De angst krijg je natuurlijk nooit helemaal weg. Nu ben ik niet bang voor honden, maar als ze vanuit het niets en onaangekondigd en vooral grommend op me af komen, nee dank je.

Aan de noodrem trekken, of écht ziek worden ...

Hoe krijg ik mijn leven van de handrem? De verveling begint zwaar toe te slaan. Ik ben helemaal klaar met de chemo-zonder-bijwerkingen. Ik wil me bezighouden met de toekomst. Liefst trap ik het gaspedaal diep in en schiet ik vooruit. Want, zoals het nu gaat, word ik straks nog écht ziek.

broer Frank leek 't wel wat zo'n Lamborghini

 

Mijn omgeving wil niet mee, die houdt de handrem vast. Voorzichtig blijft men vragen “hoe het nu gaat” na de zoveelste chemo. Nog steeds snappen ze niet dat er geen bijwerkingen zijn. De motivatie om er tegenin te gaan is weg. Ik ben het beu want mijn variant van “niet ziek zijn” wordt toch niet geaccepteerd. Volgens mijn omgeving “ben en blijf ik ziek”..

De oogarts

Even naar het Elkerliek Ziekenhuis in Helmond

Aan de vooravond van de zevende chemokuur kan ik mijn draai niet helemaal vinden. Binnen een maand ben ik twee keer ziek geweest, griep waar ik normaal gesproken niet aan meedoe. Amper bijgekomen van de tweede ronde, word ik geplaagd door een geïrriteerd oog. Ik maakte me in eerste instantie niet zo druk en gaf aangetaste slijmvliezen de schuld.

Een week geleden ging ik ’s avonds steeds vroeger naar bed omdat zowel laptop als tv teveel licht afgaven. Ik begon steeds meer met mijn ogen te knijpen om de lichtval te ontwijken. Afgelopen maandag was mijn oog opeens rood en zo besloot ik toch maar de huisarts te bellen. Die was echter met herfstvakantie en haar vervanger had pas de volgende dag tijd.

Oktobermaand - bh-loze dagen

Van nep-vakantie naar zinloze bh-loze dagen? - Stort liever 5 euro in het fonds van @hetAVL

Het was natuurlijk te verwachten dat iemand wel weer wat zou verzinnen. Maar kan het nog zotter? Hebben we de wereld eindelijk een beetje duidelijk gemaakt wat de onzin is van het aankondigen van een nep-vakantie naar een verre bestemming en onder de noemer “aandacht voor borstkanker” of er is een nieuwe nóg zottere variant geboren.

Iemand heeft bedacht dat we borstkanker aandacht geven als alle vrouwen op 13 oktober 2013 hun “meisjes” vrij laten hangen. Ofwel: allemaal zonder bh want het is “National No Bra Day” en dit puur ter gelegenheid van de borstkankermaand.

ZUCHT! Ik hoop van harte dat de Nederlandse vrouwen iets wijzer en minder blond zijn en gewoon snappen dat dit helemaal geen steun biedt aan vrouwen van wie de borsten zijn geamputeerd en eventueel vervangen door reconstructies al dan niet permanent en bovendien al dan niet succesvol?

Zullen we afspreken dat we met onze Hollandse nuchterheid hier gewoon NIET aan meedoen? En zullen we er dan verder geen woord meer aan vuilmaken?

Nee, zullen we iets anders doen? Iets wat WEL zinvol is? Hebben jullie gisteren “de Wereld Draait Door” gezien? De opbrengsten van de collectes is dramatisch teruggelopen doordat er geld aan een strijkstok is blijven hangen.

Drie-eenheid van "Margrietjes"

Ik weet nog precies hoe hebberig ik mij voelde toen ik vorig jaar mei in de Via della Spiga in Milaan mijn blik liet vallen op de etalage van Moschino. Het tasje dat om mijn aandacht schreeuwde, paste bij lange na niet in mijn budget. Ik deed nog een wanhopige oproep op Twitter om een sponsor te vinden, maar het mocht niet baten.

Kon niet uitblijven, verliefd op 'clutch Margherita' van #Moschino. Wie heeft 385 euro over? #dtv

Chemo 6 - trendsetten met zijden sjaaltjes

Een week na de zesde chemo mag ik vaststellen dat de bijwerkingen wederom niet zijn gearriveerd. Misschien werkt hun TomTom wel niet en weten ze mij daardoor niet te vinden. Ik vind het prima zo. Alleen ben ik wel alweer een beetje ziek en hakt dat er dit keer een beetje in.

Help! Een muis - Fernandez en Fernando zijn herenigd

Onlangs werd Fernandez onverbiddelijk uit huis geplaatst. Zoals de meeste muizen had hij naar de stem van zijn neus geluisterd en zo was hij pardoes onze diervriendelijke muizenval binnengelopen. Daar lag een kruidnoot met pindakaas op hem te wachten.

tekening van Merel

Zomer mét haren op overwintering? - een bestolen gevoel

Het is nog maar amper herfst en nu al mis ik de zomer. Als ik de foto’s van onze dagen op het Haagse strand zie, voel ik het in mijn buik kriebelen. Ik mis de hitte en de belachelijke hoeveelheid haar die ik toen nog op mijn hoofd had. Opeens beginnen mijn haren los te laten. Het voelt alsof ze mij samen met de zomer in de steek laten en vertrekken naar het diepe en warme zuiden om te overwinteren. Met de eindstreep van de chemo in zicht voel ik mij bestolen. Ga ik de finish halen met voldoende haar op mijn hoofd? Zal ik het redden met slechts een haarband ter camouflage … Of verlies ik toch nog mijn laatste “zichtbare anonimiteit” voor zover het mijn “ziek zijn” betreft.

Interview Máximaal (MMC)

Op naar lokaal beroemd, lang verwacht en toch nog verschenen, het interview van afgelopen zomer voor de najaarseditie van de nieuwsbrief van het Máxima Medisch Centrum Eindhoven/Veldhoven. Ik kondigde het al eerder aan op mijn blog ... Bekende-brabander.

De foto is van kort na de eerste chemokuur, het interview vond eind juli plaats. Inmiddels is de zesde chemokuur alweer achter de rug. Over ruim een maand wordt dat traject afgesloten en komt de echte titanenstrijd aan bod: de operatie ...