Nee dit is geen idiote actie voor de bewustwording van welke ziekte dan ook, hooguit bewustwording van het feit dat je niet je dochters moet betrekken bij het inpakken voor een vakantie dochters …
Waar mijn
peettante het hele jaar door oude en versleten kleren bewaarde om ze mee te
nemen op vakantie ging dat er bij ons anders aan toe. Tante pakte oud spul in, van
sokken en onderbroeken tot de bovenkleding. Aan het einde van de vakantie gooide
tante alles pardoes in de afvalemmer. Behalve de versleten kleding gooide ze ook
het versleten beddengoed en dito handdoeken in dezelfde afvalbak. Zo kwam ze
thuis zonder een enkel stuk vuile was.
Ik denk dat mama
best wel jaloers was. Dat kreeg ze er bij haar dochters niet door. Zusje en ik
waren van een ander slag. Wij gilden moord en brand als we niet in onze mooiste
en meest favoriete jurken op vakantie mochten. Zelfs onze (barbie)poppen
moesten mee “in stijl”. In die jurken gingen we vervolgens ongegeneerd op de
glijbaan en de familieschommel.
Als wij thuiskwamen
van vakantie, je begrijpt het al, mama had bergen vuile was. Wij verdwenen als
sneeuw voor de zon om opnieuw te gaan spelen en mama begon aan de was.
De meest
favoriete jurken verdwenen nooit uit ons bezit. Het waren niet alleen jurken
die mama zelf had genaaid. Er zaten ook geweldige afdankertjes (als nieuw) van
nichtjes bij. De nichtjes waren er dan uitgegroeid en de tantes hadden geen bewaarsentiment.
Die werden doorgeschoven naar mij. Als ik er uitgroeide, zeurde ik mama aan
haar hoofd om de jurk “uit te leggen” … ofwel “zoompjes eruit in de breedte en
de lengte”. In die tijd werd kleding op de groei gemaakt en kon zo’n jurk zomers
achter elkaar mee. Toen het echt niet meer ging, werden ze opgeborgen op de
vliering boven de zolder. Jaren later kwamen ze tevoorschijn en vroeg ik mama
ze weer terug te brengen naar de originele maat. “Leuk voor later” … Ze verhuisden
mee naar Veldhoven en warempel ik kreeg twee dochters. De jurken werden “verkleedpartijtjes”-materiaal.
De dochters en vriendinnetjes speelden in onze oude communiejurkjes.
Ik heb foto’s van
vroeger waar we op de schommel zitten ergens in een speeltuin in Limburg. Het
is 1972 of 1973 en ik zit daar in de lichtblauwe communiejurk van mijn nichtje
en zusje heeft die van mij aan. Papa maakte destijds nog lang geen kleurenfoto’s,
maar ik herken de jurkjes met gemak.
Onlangs vond ik
een vakantievriendinnetje terug op Facebook en stuurde wat foto’s van een dagje
uit waar zij bij was. Zwart-wit natuurlijk en wazig. Ik kreeg een wazige foto
terug, maar die was in kleur. Zo’n typisch jaren 70 foto met zo’n oranje gloed
er overheen … In een flits herken ik het jurkje dat ik op de foto draag. Een
favoriet afdankertje van mijn nichtje … Je ging zeggen en denken wat je wilt,
maar een ding is zeker, de afdankertjes van toen gaan wel lang mee. Deze is al
bijna retro met misschien wel 45 jaren op de teller.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten