Nadat ik eind jaren 80 onelegant was gedumpt door m'n toenmalige vriendje had ik het wel gehad met de liefde. Mannen, daar was ik wel klaar mee.
Een paar jaar later was ik op Koninginnedag bij mijn ouders in Voorschoten. Op de fiets vanuit Den Haag zat ik daar uit te puffen, want langzaam of rustig fietsen, dat lukt mij niet. Het is voluit en vooral zo snel mogelijk.
Amper zat ik daar in de tuin van de zon te genieten of mijn broer arriveerde met zijn vriendin. “Ga je mee naar Den Haag” was de vraag “even Koninginnedag vieren”. Duh, daar kom ik net vandaan, maar goed, met de auto meerijden is niet zo’n belasting dus we gingen na de koffie richting Den Haag.
Daar rondlopend merkte mijn broer op dat het hoog tijd was voor wat liefde in mijn leven. Hij wist ook wel waar je die halen moest, namelijk gewoon een advertentie zetten in de krant “een drie-in-een in Volkskrant, Parool en nog eentje …” en dan kwam het wel goed. Had hij ook gedaan en hij was gelukkig. “Ja hoor”, reageerde ik “en wat moet er in zetten”?. Nou, dat wist hij ook wel … “humeurig type zoekt lekkere vent”. Duidelijk hoe mijn broer tegen mij aankeek. We hebben er maar om gelachen.
April 2013 stond ik gevoelsmatig op de top van de Mount Everest en verklaarde sterk en gelukkig te zijn. Wie "de Goden verzoekt" krijgt gehoor en ik kukelde van de berg met borstkanker 2.0. Ik bleef overeind en vond mijn weg terug naar de top. Ik besloot voortaan uit de wind te blijven. Tijdens Covid-19 blijkt het leven bar saai te worden. Borstkanker 3.0 klopt ongevraagd aan. Maar nu zijn er uitzaaiingen ...
Posts tonen met het label advertentie. Alle posts tonen
Posts tonen met het label advertentie. Alle posts tonen
zaterdag 5 november 2011
Abonneren op:
Posts
(
Atom
)