Denk je eindelijk de bovenkant van de put weer te bereiken, voel je je eindelijk niet meer zo verdrietig en ongelukkig, (een jaar eerders was mijn moeder totaal onverwacht overleden) sta je op een goede (nou ja kwade dus) ochtend voor de spiegel. Heb je voor de verandering je bril op – dat doe je niet zo vaak na drie zwangerschappen met drie keer zo lang mogelijk borstvoeding te hebben gegeven want dat is gezond voor je kind en dus doe je dat tot in het dwangmatige aan toe – en pluk je vervolgens wat met je linkerarm aan je haren met het idee dat je er iets aan kan verbeteren.
April 2013 stond ik gevoelsmatig op de top van de Mount Everest en verklaarde sterk en gelukkig te zijn. Wie "de Goden verzoekt" krijgt gehoor en ik kukelde van de berg met borstkanker 2.0. Ik bleef overeind en vond mijn weg terug naar de top. Ik besloot voortaan uit de wind te blijven. Tijdens Covid-19 blijkt het leven bar saai te worden. Borstkanker 3.0 klopt ongevraagd aan. Maar nu zijn er uitzaaiingen ...
Posts tonen met het label kindertaal. Alle posts tonen
Posts tonen met het label kindertaal. Alle posts tonen
donderdag 3 november 2011
Abonneren op:
Posts
(
Atom
)