Mens ruim je troep op

PSV is nauwelijks kampioen of het Stratumseind en de rest van Eindhoven centrum is bezaaid met afval dat het feestvierend publiek achteloos uit de handen laat vallen. Ach, wat maakt het uit, na de huldiging van morgenavond zal dat allemaal zo weer opgeruimd zijn.

Anders is dat in het bos. Dagelijks loop ik (alleen of met manlief) een flink stuk met de hondjes, kunnen ze lekker hun energie kwijt. Pup Dries echter heeft een hobby ontwikkeld daar in het bos en op de heide … hij verzamelt lege flesjes en blikjes. Omdat het ons niet al te gezond lijkt al dat gekouw en gebijt op dat plastic en blik, pakken we uiteindelijk die flesjes en blikjes weer af, voordat zijn bekje er aan kapot gaat, zeg maar. Maar wat doe je dan met die flesjes en blikjes die half kapot gebeten zijn in zijn opruimspel? Weer het tussen de struiken gooien (het lag er immers toch al), begon al snel te knagen, dus maar in jaszak steken en mee naar huis om in de afvalcontainer te gooien.

Geen nood, we vonden een lege zak in het bos en verzamelden daarin al het vuil dat Dries voor ons traceerde en tussen de bedrijven door vonden we zelf ook nog wat afval. Al snel puilde de zak uit en met een volle zak kwamen we thuis. Dat gaf een goed gevoel. We besloten voortaan altijd een lege zak mee te nemen naar het bos. De frustratie groeit evenredig met het goede gevoel. Elke dag is die lege zak bij thuiskomst gevuld met de meest uiteenlopende troep. Zelfs als ik elke dag dezelfde route loop, kom ik telkens opnieuw weer nieuwe troep tegen. Verzin het en we vinden het … van smerige overvolle luier (wie dumpt zoiets in een natuurgebied?) tot auto onderdelen die verloren zijn door auto’s die denken dat ze een 4WD zijn en de mist ingaan bij het nemen van te diepe kuilen. Maar in het bos en op de heide is meer te vinden van Boeddhabeeldje tot lege blikjes en flesjes, chips zakjes tot ach, zoals ik al schreef, verzin het maar en je komt het tegen in de natuurgebieden.

Wat zijn mensen toch een rare wezens, het lijken wel muizen. Ze vervuilen hun eigen leefgebied. Iets gevuld en zwaar neem je mee tot welke afstand dan ook, maar eenmaal leeg, weg ermee.

Er blijkt onderzoek te zijn gedaan, er is een berekening gemaakt waaruit blijkt dat als wij Nederlanders allemaal gedurende drie weken slechts elke dag een half uurtje alles oprapen wat we tegenkomen en dat niet op straat of in de natuur thuishoort … dan is ons kleine landje kraakhelder schoon opgeruimd. Hoe moeilijk is dat?

Vanochtend liepen we op de heide en kwamen we een verbaasd koppel tegen die een vuilniszak bij zich hadden. Zij gingen wandelen met hetzelfde doel voor ogen. Alleen liepen zij in tegengestelde richting … Zij hadden net als wij de nodige lichtgevende breekbandjes uit de struiken geplukt. Deze waren vermoedelijk (net als de nodige lege waterflesjes) de restanten van een nachtelijke speurtocht. Ik hoop dat ze een andere route hebben genomen, anders hebben ze vast weinig gevonden. Ze vroegen ons of wij ons georganiseerd hadden, maar nee, onze daad was opgezet door onze pup. Hij mag los met puppybroertje. Samen verzamelen ze de troep tussen de struiken en wij stoppen het in de zak en al spelenderwijs raken die twee ook nog hun ontembare energie kwijt.

Een dilemma hebben we wel, wat doen we na afloop met al dat vuil als er straks voor het huisvuil moet worden betaald op gewicht … Gaan we dan extra betalen voor de gemakzucht en vervuiling van anderen?