Magische knop

Zelden baal ik ervan dat ik meestal gelijk heb. Door de jaren heen verweet manlief mij weleens dat ik verslaafd zou zijn. Ik ontkende dat steevast … Ik dronk wijn omdat ik het lekker vond, niet omdat ik het nodig had, laat staan dat ik niet zonder zou kunnen. Het enige dat ik nodig had, was een aanleiding, een reden om het voor mijzelf te verantwoorden … Potverdrie, ik had alweer gelijk.

Ruim twee maanden geleden liet ik in een opwelling de alcohol voor wat het was … We waren op vakantie in de Haute-Marne en ik schreef een blog - chardonnee -, waarin ik mijn stap wereldkundig maakte. Stiekem hoopte ik dat ik met diezelfde opwelling mijn sluimerende blog nieuw leven in kon blazen. Niets is minder waar. Er valt weinig te vertellen behalve dat ook deze stap in mijn leven een eitje blijkt te zijn, voor mij althans. Een groot eitje zelfs, zo groot dat ik er zelfs geen moeite mee heb als er wijn in huis is, hoe lekker ook, zelfs niet als zo’n fles open is. Ik voel me bijna verraden door mijn smaakpapillen. Voor bezoek trek ik met gemak een fles open en blijf er zelf van af.

Er is geen wezenlijk verschil met toen ik vele jaren terug stopte met roken. Net als toen ondervind ik geen ontwenningsverschijnselen. Ik heb nergens last van. Ik hoopte dat ik misschien wel wat gewicht achter mij zou laten. Niet dat ik last heb van overgewicht, maar gewoon, leuk een paar kilo eraf. Ook daar is geen sprake van. Dat komt natuurlijk door die hazelnootchocolade waar ik minder goed van af kan blijven … daar heb ik dan weer wel last van. ‘Note to self: NIET MEER KOPEN MUTS!’

Omdat manlief het zo graag wil en omdat ik de beelden van de slachthuizen ook verschrikkelijk vind, zijn we gelijk ook maar op de grotendeels vegetarische toer gegaan. Daarbij moet ik bekennen dat we nog wel regelmatig vis eten. Ik weet het, ook dat zijn dieren.

Deze week sprak ik weer eens mijn verbazing uit tegen manlief en vroeg of hij dit had aan zien komen. Zijn antwoord was duidelijk “Als jij iets in je kop hebt, haalt niemand dat er uit”. Zo is het wel. Ik kan inderdaad een knop omdraaien als ik iets in mijn kop haal. Dan gebeurt het en niet anders.

Als ik zo’n magisch knopje in een doosje kon doen, met een strik eromheen en een prijskaartje eraan, kon ik vast geld verdienen. Maar het allermooiste van alles vind ik toch wel dat mijn kinderen zo mateloos trots op mij zijn en dat voor iets dat ik ervaar als een “eitje”.