Nieuwe executiedatum - aftellen

De nieuwe operatiedatum is bekend. Met een beetje water bij de wijn van de kant van de plastisch chirurg wordt de termijn van drie maanden na de laatste chemo niet voor de volle honderd procent vastgehouden. Er zijn twee weken van afgesnoept en zo komen we op dinsdag 4 februari 2014.

Met die datum als nieuw doel in de agenda kan ik volmondig zeggen dat ik blij ben dat ik niet morgenmiddag al word opgenomen in het ziekenhuis en dat ik niet overmorgen mijn borst hoef af te geven voor de executie. Mijn lijf is namelijk wel toe aan een verlengde herstelperiode in plaats van een zware operatie als toetje na de chemo. Het eerste herstel is al zichtbaar. Tussen de paar overgebleven die-hard-wimpers zitten puntjes van nieuwe borelingen. Ook worden de eerste nieuwe wenkbrauwhaartjes zichtbaar tussen de overgebleven "laatste-der-Mohikanen". Vooralsnog ben ik dik tevreden met de kleur van de nieuwe haartjes want ze zijn zwart. Zelfs op mijn hoofd waar na de vijfde kuur enige kaalslag heeft plaatsgevonden, zijn de eerste sporen zichtbaar van nieuwe aanwas.

Wie weet er meer van Engelse voetbalclubs?

In 2010 had zoonlief zodanig last van zijn achillespees dat hij fysiotherapie nodig bleek te hebben. De aandoening die hij heeft, heeft een mooie naam “de ziekte van Sever” of zo iets. Al met al een hoop pijn, moeizaam lopen en tenniswedstrijden moeten opgeven voordat er een paar games gespeeld waren. Ook de voetbaltraining kwam nogal eens in het gedrang.

Naar de fysiotherapeut dus. Er lopen nogal wat therapeuten rond bij die praktijk maar zoonlief kreeg een jongeman toebedeeld. Hij heet Simon en komt van oorsprong uit de Engeland. Al snel werd er over voetbal gepraat. De tweede afspraak werd ‘handig vòòr schooltijd’ gepland en dus meteen om 8.00 uur. Al snel kwamen de voetbalclubs ter sprake. Nadat eerst de Nederlandse favorieten waren besproken, waren de Engelse clubs aan de beurt. Simon vroeg aan zoonlief welke club zijn voorkeur had. Toen zoonlief vol overtuiging vertelde dat hij voor Machester City was, slaakte Simon een kreet van verbijstering en riep “Manchester City, no! why not Manchester United?”. Hij spreekt behoorlijk goed Nederlands maar viel pardoes terug in zijn moederstaal.