Nieuwe executiedatum - aftellen

De nieuwe operatiedatum is bekend. Met een beetje water bij de wijn van de kant van de plastisch chirurg wordt de termijn van drie maanden na de laatste chemo niet voor de volle honderd procent vastgehouden. Er zijn twee weken van afgesnoept en zo komen we op dinsdag 4 februari 2014.

Met die datum als nieuw doel in de agenda kan ik volmondig zeggen dat ik blij ben dat ik niet morgenmiddag al word opgenomen in het ziekenhuis en dat ik niet overmorgen mijn borst hoef af te geven voor de executie. Mijn lijf is namelijk wel toe aan een verlengde herstelperiode in plaats van een zware operatie als toetje na de chemo. Het eerste herstel is al zichtbaar. Tussen de paar overgebleven die-hard-wimpers zitten puntjes van nieuwe borelingen. Ook worden de eerste nieuwe wenkbrauwhaartjes zichtbaar tussen de overgebleven "laatste-der-Mohikanen". Vooralsnog ben ik dik tevreden met de kleur van de nieuwe haartjes want ze zijn zwart. Zelfs op mijn hoofd waar na de vijfde kuur enige kaalslag heeft plaatsgevonden, zijn de eerste sporen zichtbaar van nieuwe aanwas.

Ik ben nog altijd niet moe maar merk wel dat mijn armen en benen hun spierkracht zijn verloren. Afgelopen week onderwierp de fysiotherapeut mij aan een conditietest. Tussen twee pionnen op tien meter afstand van elkaar moest ik, zonder te rennen, gedurende zes minuten zoveel mogelijk op en neer lopen. Daarna mocht ik op een “leg press” apparaat de maximale kracht van mijn bovenbenen opzoeken. Die was (voor mij) onverwacht hoog. Het lukte me een onwaarschijnlijke 125 meter “weg te duwen” en daarmee bijna twee keer mijn eigen gewicht. Het is mij duidelijk dat ik in gezondere tijden bij de sportschool nooit en te nimmer het maximale heb gegeven. De armkracht was zoals verwacht beduidend minder. Maar ik heb dan ook nooit echt spierballen gehad.

Vanaf de komende week ga ik op basis van deze gegevens onder begeleiding van de fysiotherapeut aan mijn conditie en spierkracht werken. Ik ben benieuwd, het zal een hoop spierpijn opleveren. Ik hoop stiekem ook met die inspanningen – ook al denkt de plastisch chirurg daar anders over –in een klap wat kilo’s te verliezen. De afgelopen maand ben ik in een moordend tempo zeker vier kilo zwaarder, sinds aanvang van de chemo zelfs wel zesenhalf. Ik geef toe dat ik aan de magere kant was, misschien zelfs balancerend op een ondergewicht. Maar nu is het welletjes. Hier blijft het bij. Maar liever een pietsje minder en wat ik straks teveel heb, mag de plastisch chirurg – als ze dan toch bezig is – rigoureus verwijderen. In de afvalbak me dat overtollige vet en vel … anders moet ik daarna alsnog naar de sportschool.