"Margriet, bel even met Popov"

Jaren terug (we hebben het over 1989) werkte ik bij de Rijksdienst Beeldende Kunst en op een maandag kwam de directeur bij mij binnengelopen op het secretariaat met een verzoek. Zijn eigen secretaresse (een mannelijke uitvoering, maar de functie secretaris is natuurlijk anders – dus secretaresse) was met vakantie en er moest iets geregeld worden.

Hij was kort tevoren in Rusland geweest en had daar ene Popov gesproken, niet de clown dat snapte ik wel maar ik vroeg ook niet wie het wel was. Nu werd er het aankomende weekend een Chagall tentoonstelling geopend in Frankfurt en daar zou Popov ook komen. De directeur wilde Popov nog een keer spreken. Het ging ongetwijfeld over de Königs collectie uit het Hermitage. Dat kon ik ook wel raden. Er was een toegangsbewijs nodig en het idee was dat ik even zou bellen naar Popov om een kaartje te laten reserveren.