warmste Pasen ooit
Gisteren gebeurde het alweer. Nietsvermoedend en ‘onschuldig’ staat het journaal aan. Hebben ze het na alle politieke drama’s en wereldellende over de nog steeds heersende problemen als gevolg van de brand bij Vodafone. Mensen die niet kunnen bellen met hun klanten, wat doen die vroeg in de middag op Goede Vrijdag bij mooi weer en wonend of werkend in Den Haag? Precies, die gaan naar de boulevard, die gaan naar Scheveningen. Ploffen met z’n allen op ligbedden achter glas en drinken een borrel of een cappuccino en luiden het Paasweekeinde in.
 |
| Maar is het ooit anders geweest? Geheugen van Nederland |
Maar goed, ik wil naar het strand, weer of geen weer. Maar bij minder mooi weer word ik er tenminste niet aan herinnerd, wordt het me niet onder de neus gewreven. Toen ik nog in Den Haag woonde en het was de eerste mooie zonnige dag van het jaar, beging ik wel eens ‘de fout’ om op mijn fiets te springen en naar Scheveningen te fietsen. Deed ik in tien minuten. Had ik koud mijn fiets op slot gezet, wilde ik de winkelpassage doorsteken naar de boulevard, dan draaide ik na een paar meter al weer om en pakte ik mijn fiets om terug naar huis te gaan. Met mij waren dan 16 miljoen mensen op hetzelfde idee gekomen. Mooi weer, naar het strand, voetje-voor-voetje ging het dan. Lachend om al die dwazen fietste ik dan naar huis. Ik kwam wel een andere dag terug. Toen ik in Delft werkte, fietste ik aan het einde van de werkdag bij mooi weer door naar Scheveningen. Eerst een cappuccino en dan naar huis. Toen ik in de Goudsbloemlaan woonde, kon ik lopend naar het strand, de straat uit tot de duinen was vijf minuten, tien minuten door de duinen en ik zat met mijn voeten in het zand tussen Kijkduin en Scheveningen bij paal 103 of was het 104? Vorige zomer, de laatste mooie dag van september zat ik voor het laatst op het strand. Ik was met de meiden en hun vriendinnen ’s morgens in de auto gestapt en we waren naar de Tina-dag in Duinrell gegaan. Geen fileleed in Wassenaar want ik weet de weg wel binnendoor. Na afloop was het nog zulk mooi weer, we gingen vroegtijdig weg, lekker naar het strand.
Deden we vroeger al. Als het mooi weer was, pakte pa de auto en gingen we naar de Wassenaarse Slag. Een ijsje eten op het strand. Soms mochten we dan een sorbet. Dan voelde het als vakantie. Garnalenvissers die hun garnaaltjes uit de netten haalden en ze ter plekke klaarmaakten. Soms liepen we een eind over het strand richting Scheveningen en weer terug. Soms de andere kant op richting Katwijk en ook weer terug. Altijd waren er wel mensen met vliegers, late zwemmers in het koude water en de zon die je in de zee kon zien wegzakken.
Deden we vroeger al. Als het mooi weer was, pakte pa de auto en gingen we naar de Wassenaarse Slag. Een ijsje eten op het strand. Soms mochten we dan een sorbet. Dan voelde het als vakantie. Garnalenvissers die hun garnaaltjes uit de netten haalden en ze ter plekke klaarmaakten. Soms liepen we een eind over het strand richting Scheveningen en weer terug. Soms de andere kant op richting Katwijk en ook weer terug. Altijd waren er wel mensen met vliegers, late zwemmers in het koude water en de zon die je in de zee kon zien wegzakken.
Wat zal ik deze zomer weer veel heimwee hebben. Zou het helpen als ik geen kranten zie, geen tv of radio aanzet zodat ik ook niet kan horen hoeveel files er staan onderweg naar het strand? In ieder geval ga ik naar de Tina-dag al is het maar om daarna even naar het strand te gaan, even m’n tenen in het zand te kunnen steken en de schuimkoppen op de golven te zien. De zon in de zee te zien zakken en het zout te kunnen ruiken. Als ik dan naar huis ga, dan kan ik mij weer irriteren om al dat zand dat overal tussen is gekropen en in de cameratas is gewaaid, maar dat is niet erg. Dan begin ik snel genoeg weer aan een nieuw portie heimwee.
Hier een Scheveningse, die nu 16 jaar in Brabant woont. En elk jaar begint het weer opnieuw, heimwee, zodra de eerste zonnestralen schijnen, wil ik gaan wandelen met de hond. Eigenlijk mis ik de zee het hele jaar, maar dan wordt het alleen nog extra bevestigd en zit ik hier huilend op de bank. En ja hier heb je de ruimte, de bossen, de rust. Maar ik mis de zeelucht, het uitzicht, de kustlijn, het zand, het geluid van de zeemeeuwen en de golven. (Als "thuis" in brabant een vliegtuig overkomt, denk ik aan de Scheveningse vliegtuigjes met reclame). Maarja manlief, vind het daar te druk. We zitten met een koophuis onder water, huizen zijn veel duurder en grootste vraag, zou ik het niet idealiseren??? 16 jaar weg ........... Veel veranderd, ondanks dat ik er nog regelmatig kom. Alles is volgebouwd en er is veel 'import', minder tollerant en een steeds grotere mond daar. Vaak denk ik, was ik maar nooit weg gegaan, stomste wat ik ooit heb kunnen doen. Vaak zeggen ze; je kan beter spijt hebben van dingen die je gedaan hebt, dan Spijt hebben van dingen die je niet hebt gedaan............... Ik kan zeggen, ik heb spijt dat ik ooit verhuisd bent!
BeantwoordenVerwijderen