Zijn
ouders nu echt zo dom en onwetend of is het puur egoïsme? Wie laat er nu een
kind, hond of welk levend wezen dan ook achter in een voertuig? Niet bij een
hittegolf, maar evenmin bij vorst. Dat doe je gewoonweg niet!
Om eerlijk te zijn, geloof ik er
helemaal niets van dat er nog mensen zijn die niet weten dat kinderen en dieren
niet thuishoren in een onbeheerd voertuig in de zon. De temperatuur in een auto
in de zon loopt zelfs bij een graad of 20 al gigantisch op. Het raampje op een
kier heeft geen enkele zin. Dat snapt zelfs een kind dat wel eens in de file
heeft gestaan bij zomerse temperturen. Achter het glas wordt het gewoon heel
snel té warm.
Allereerst heb ik het hier over
mensen die hun kind of dier opzettelijk zonder toezicht achterlaten in de auto.
Ik ben er namelijk van overtuigd dat je door extreme vermoeidheid onderweg naar
je werk kunt vergeten dat er een kind achterin ligt dat nog bij een dagverblijf
moet worden afgeleverd. Extreme vermoeidheid is echter een heel ander onderwerp
dan waar het hier om gaat.
Volgens mij moet je minstens een flinke
verstandelijke beperking hebben om dit gevaar niet te beseffen. En toch, ja
toch lezen we met veel te grote regelmaat berichten van baby’s, kinderen en
huisdieren die in een afgesloten auto worden achtergelaten. Als deze mensen
worden aangesproken op hun onbegrijpelijke actie dan zijn ze nog verbaasd ook.
Of erger nog, ze zijn boos “in-de-trant-van-waar-bemoei-jij-je-mee”.
Hondeneigenaren
die bij het strand tot de ontdekking komen dat hun hond niet welkom is op het
strand. Ja zeg, terugrijden is natuurlijk geen optie. Raampje op een kiertje en
hoppa naar het strand. Fikkie redt zich wel.
Of even een boodschap doen en tot
de ontdekking komen dat je vier maanden oude baby in slaap is gevallen.
Waarschijnlijk lag ze al uren te blèren en is moeder eigenlijk wel blij dat ze eindelijk
slaapt. Even snel de boodschap doen en klaar, scheelt ook weer sjouwen met het
kind zelf. Maar ja, dan kom je natuurlijk net een oude kennis tegen, raak je
aan de praat en duurt de boodschap geen twee minuten maar meer dan een half uur.
Was natuurlijk niet zo bedoeld, maar ja, “shit happens”.
Natuurlijk hadden wij met onze
kinderen ook dit soort dilemma’s . Onze kinderen waren en zijn nog steeds experts
in het slapen in auto’s. Toen ze nog klein waren, sliepen ze sliepen ze vaak al
voordat we de wijk uit waren. Als we dan
onze bestemming bereikten, waren we ook wel eens in twijfel en hadden we weinig
zin om ze wakker te maken met het risico een of meer humeurige kinderen als
beloning te krijgen.
Merel was amper acht maanden toen
we met haar naar Italië gingen. Het was bloedheet en na een dagtripje kwamen we
bij ons vakantiehuis. Merel lag in haar stoeltje in diepe rust. Ik wist dat ze
wakker zou worden als ik haar uit de auto zou halen. Ik wist ook dat ze dan niet
meer zou slapen en dat ze dan langdurig behoorlijk uit haar doen zou kunnen
zijn. Stiekem was ik blij dat ze überhaupt overdag en vaak in de auto ‘bijtankte’
want ’s nachts maakte ze er al sinds haar geboorte een potje van.
De oplossing was snel gevonden. De
auto ging in de schaduw met de portieren allemaal wijd geopend. Wij pakten wat
drinken en zijn er bij gaan zitten. Ik maakte een foto voor als ze groot was en
kon zien hoe goed ze soms kon slapen. Uiteindelijk
werd ze goedgemutst en uitgerust wakker. Flink bezweet werd ze uit haar
stoeltje kon worden getild en mocht ze door voor een opfrisbeurt naar het
babyzwembadje in de tuin.
Nog steeds vallen onze kinderen in slaap in de auto. Maar de door de jaren heen gebeurde dit met de regelmaat van
onze uitstapjes. Ook jaren geleden bij terugkeer op een camping in de buurt van
Burgh-Haamstede viel ze met haar zusje in slaap in de auto. De auto mocht van
de vaste bewoners niet bij de caravan blijven staan, zelfs niet met slapende
kinderen. Geïrriteerd door het onbegrip van deze humeurige bejaarden, haalden we
ze voorzichtig van de achterbank en lieten ze verder slapen in de schaduw in
het gras. Beiden volledig van de wereld waren ze zich nergens van bewust en
sliepen ongestoord verder. Toen ze uiteindelijk wakker werken, vroegen ze zich wel verbaasd af hoe ze daar slapend in de tuin waren gekomen.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten