Positieve insteek - realist of romantica

Sinds mijn diagnose borstkanker 2.0 kom ik veel weblogs van lotgenoten tegen, lang niet altijd positief. Sommigen zijn zo negatief dat ik liefst volledig afstand neem. Bij velen beheerst ziekte hun leven. Kanker hebben is ook niet zomaar iets. Het overvalt je en je kunt het niet de deur uitzetten. Of je wilt of niet, je moet ermee dealen. Na genezing blijft de angst voor mogelijke terugkeer. Het is immers geen blindedarm die voor eens en altijd is verwijderd.

Roze wolken bij mijn werk

 

Het Orakel van het Tweede Millennium'

Apolonia is Zeus alias Jupiter de baas

 

Jupiter had als hemelgod twee functies: de weergod en de god van de donder- en bliksem. Hij was het Romeinse equivalent van de Griekse god Zeus. Voor wie gelooft dat deze twee inderdaad het scepter zwaaien over de weerselementen heb ik slecht nieuws. Ik moet hen uit hun droom helpen. 

Floreren op chemo

Chemo doet mij goed. We kunnen er lang over discussiëren maar is het gewoon zo. Geen van de afgelopen zes weken is zelfs maar ‘off-white’ geweest, laat staan dat er grijze of zwarte tinten in voor kwamen. Ik blijf er bij dat de weken vooral goud en platina getint zijn.

Vakantieverhalen - Haags privéstrand

De weersverwachting voor vrijdag (26 juli jl.) was aanvankelijk ‘strandweer’. Vanwege de logeerpartij van Marieke in Lommel (België) was er een plaats over in de auto. Martijn vroeg een vriend mee en schafte een bal aan voor extra strandplezier.

Donderdag werd duidelijk dat de volgende ochtend geen strandweer zou geven en we besloten een uurtje later te vertrekken.  Voor vertrek  keek ik nog op buienradar voor de laatste voorspellingen. In de ochtend flinke buien maar de middag zag er goed uit. De voorspelling voor Veldhoven gaf de doorslag. In de zuidelijke provincies werd het benauwd en klam. We namen het risico. We konden altijd omdraaien als het niets zou zijn.

Vakantieverhalen - Chemo 3 - spelbreker

Zo makkelijk als de eerste twee chemokuren zijn gegaan, mag van mij ook de derde kuur verlopen. Aanstaande maandag 29 juli is het zo ver. Dat betekent dat ik toch weer drie dagen min of meer “aan huis gekluisterd ben”. Balen, want ik zou liever met de kinderen naar Den Haag rijden, lekker naar het strand.



 

 

Vakantieverhalen - Ik dacht dat ik deze zomer geen strand zou zien

Dat dacht ik echt! Ik was er toch wel van uit gegaan dat ik ziek zou worden van de chemo en bovenal kaal. En als dat al niet zo zou zijn, was de gemiddelde kans op écht strandweer niet echt geweldig.

En wat gebeurde er!?

Ik werd allereerst helemaal niet ziek en ten tweede gebeurde er een bijna nog groter wonder. Mijn eigen haar is nog steeds mijn trotse bezit.

Het allermooiste kwam als bonus. De zomer brak los in alle hevigheid. Een heuse hittegolf op komst. Laat maar komen.

Dan komen wij wel naar het strand.

Vakantieverhalen - Haagse rozenbottels en heimwee

Stop de rozenbottel geur maar in een parfumflesje
dan ik heb nooit meer heimwee naar de zee.

Regelmatig heb ik last van heimwee naar de zee. Dan vraag ik me af hoe het toch is gekomen dat ik Veldhoven verkoos boven mijn leven in Den Haag. Oké, die ruil deed ik voor de liefde van mijn leven. Ook na twintig jaar wil ik die vent van mij voor geen goud meer kwijt. We zijn bekvechtend begonnen. Dat was de opzet van mijn contactadvertentie “iemand om de zomer mee te kunnen bekvechten”. Het heeft door de jaren heen met terugkerende regelmaat enorme vuurwerkshows met grote knallers opgeleverd. Maar de liefde is sterk en we horen bij elkaar.

Vakantieverhalen - Weg van de snelweg

Nog geen week geleden deed ik een oproep op Twitter dat ik iedereen een fijne vakantie wenste. Ik vroeg of iedereen vooral wilde genieten want als “gedwongen” thuisblijver zit ik echt niet op “zeur-verhalen” te wachten. Wij gaan niet met vakantie maar als iemand vraagt wat wij hebben gedaan, dan hebben wij wel wat beleefd. Als Boxer Roef kon praten, zou hij het ook wel weten: “een mega-avontuur”.

veilig achter de vangrail

Platina - "life is supercalifragilisticexpialidocious"

Knijp maar niet. Als dit een droom is, hoeft niemand mij wakker te maken. Laat mij maar voor altijd in deze droomwereld. Wat ik voor onmogelijk hield, wordt werkelijkheid.

Rotsvast is mijn overtuiging dat er iemand heel stevig de touwtjes in handen heeft. Ik weet wie en ze staat aan mijn kant. Een maand geleden vroeg ik haar voor de tweede keer om hulp. Ik benadrukte daarbij het belang dat als er ooit een wonder nodig was en als zij daar iets aan kon doen, dat dan NU echt het moment gearriveerd was om dat te laten zien. Vandaag heeft ze laten zien wat ze waard is.

Familieverhalen - Woelwijk (ooit het huis van mijn overgrootvader)

Op school had ik niets met geschiedenis. Wat had je aan al die feiten? Er is echter één geschiedenis die ik geweldig vind. De stamboom van mijn moeders familie. De naamgeving "Van der Bijl" heeft volgens onderzoek plaatsgevonden in de vroege dertiende eeuw, rond 1205. De stamboom is inmiddels bekend vanaf 1549. Met de feiten op een rij ga ik geloven dat er het een en ander is voorbestemd.

Florence Nightingale had gelijk

Na een-weekje-niet-werken kan ik maar één ding concluderen: Florence Nightingale had gelijk! De drie R-en zijn goed voor de mens en voor mij een onontbeerlijk goed. De R-van-Rust is nog niet eens de belangrijkste in mijn geval. De R-van Reinheid kan me ook niet zoveel boeien. Het gaat bij mij om de derde R: de R-van-Regelmaat. Ik noem die letter de S-van-Structuur. Structuur is de regelmaat waar ik nog net niet van ging braken toen mij werd uitgelegd dat ik met ADHD gebaat zou zijn bij het aanleren van die eigenschap. Tegenwoordig val ik uiteen zodra ik die letter loslaat.

Chemo 2 - Tamtam

Toen ik hoorde dat ik aan de chemo moest, kon ik alleen maar denken aan haaruitval. Met het verlies van mijn haar zou ik zichtbaar ziek worden. Iedereen zou het weten. Nu mag iedereen het van mij weten, ik maak er immers geen geheim van. Maar ik wil dat iedereen het weet, omdat men het wéét, niet omdat met het ziet.

Altaise sjamaan beslaat de tamtam
(Foto: Sergej Borisov, begin 20e eeuw)

Toeval bestaat niet

Wanneer is iets toeval en wanneer is er meer aan de hand? Wie zal het weten, ik niet. Maar er gebeuren vreemde dingen. De fotograaf die mij deze week op de foto kwam zetten, kwam uit Roermond. Daar is Gert-Jan opgegroeid. Toen ik vroeg of hij mijn zwager kende, noemde hij de naam van diens zoon. Daar had hij wel eens mee samengewerkt. Toeval? Kan. Maar vandaag gebeurde er iets bijzonders.