Chemo was ranja

Een van de chemo-onderdelen was donker oranje tot rood gekleurd en gaf zoals voorspeld een identieke kleur bij de urine. Volgens mij was het ranja want tot op vandaag merk ik er weinig van. De klachten die ik ervaar, worden niet genoemd als bijwerking, zelfs niet als zeldzaam geval. Of ben ik wederom uniek?

ranja

 

Het is vandaag vrijdag 21 juni 2013. Afgelopen woensdag rond deze tijd was de chirurg nog druk doende mijn verstoppertje-spelende-bloedvat te vangen. Anderhalf uur later was ik klaar voor de eerste chemokuur. Zoals ik al vertelde, was de eerste dosis bijna rood van kleur. Noem het maar een extra alarm zodat de verplegers oncologie zich niet kunnen vergissen met welk giftig goedje ze bezig zijn.

Hoe giftig het ook mag zijn, vooralsnog ervaar ik dus geen bijwerkingen. Een beetje moe maar dat word je vanzelf van bankhangen. Mijn rechterarm is wat onwillig door de plaatsing van de port a cath. Ik mag niet voor niets weinig doen met mijn arm gedurende vier weken. Doordat het bloedvat zich verstopte, heeft de chirurg deze ter hoogte van het sleutelbeen gevangen. Dat merk ik op het moment dat ik mijn onderkaak uit elkaar beweeg om met een tandenstoker bij mijn kiezen te komen. Als ik dat probeer, protesteert mijn bloedvat met groot enthousiasme.

Verder heb ik een pijnlijke linker rib (onderaan). Er zit zelfs een zwelling. Misschien een gekneusd exemplaar na een ruime maand kriebelhoest waarin ik af en toe dreigde te blijven? Ik hoop het maar. Er is een botscan gemaakt. Die was schoon. Er schieten gedachten en twijfels door mijn hoofd, maar ik duw ze weg. Vanuit het niets uitzaaiingen in mijn borstkast hebben, die direct pijn doen, dat is wel heel apart om te bedenken. Ja zeg, ze hebben van iedere plek van mijn lichaam, van kop tot teen, echo’s, MRI’s, botscan, röntgenfoto’s, hartpompfunctie, CT-scans en noem maar op gemaakt. Alles was schoon. Die rib is gekneusd! Ik ben baas over mijn lijf, zo onderhand mijn eigen expert.

Vanmiddag wordt ik verwacht in het ziekenhuis voor de wondcontrole waar de port a cath is geplaatst. Zal ik toch maar even vragen of ze willen kijken naar mijn rib met zwelling. Kijken! Niet aanraken, precies zoals mama vroeger zei als ze met ons een servieswinkel binnenliep. Niet dat mijn ribbenkast uit elkaar valt zoals servies dat doet, maar ze hoeven me geen pijn te doen …

Verder gaat het leven door.

Het gesprekje van Martijn met een vriendelijke agente is achter te rug. Gezien mijn chemostatus was ze bereid bij ons thuis op gesprek te komen. Zijn verhaal werd als waarheid geaccepteerd. Het klonk gelukkig toch net iets meer naar de waarheid dan het verhaal van het vriendje. Tot slot kreeg hij wat wijze adviezen, gratis en voor niets.

Merel zit in Parijs en komt vanavond terug.

Marieke is vanochtend met school voor een dagje naar Brussel vertrokken. Zelfs voor de docenten die meegaan, was het programma verder een verrassing. Aansluitend is er een barbecue op school. 

Martijn moest zich om 8.00 uur melden om nog even een proefwerk muziek in te halen. Hij had al meerdere aankondigingen via de mail gemist. We houden het op de omstandigheden. Er moest een 3 worden opgehoogd. De 3 staat dit keer voor ‘niet gemaakt’. Op de oorspronkelijke datum, 31 mei jl., was hij met een groep schoolatleten naar het Olympisch Stadion in Amsterdam voor de “Mission Olympic”. Ik moest hem pushen de kans aan te nemen, ook al was het vroeg. Zijn excuus was dat hij niet kon leren omdat hij de oefenstof niet had. Maar onze knul van vele talenten heeft niets met muziek. Zojuist is het cijfer bekend geworden. Door te gokken staat er nu een 4,5 waardoor het rapportcijfer is veranderd in een ruime voldoende. Goed gedaan zoon. Mijn leraar handelswetenschappen vertelde vroeger al op school dat je door te gokken bij meerkeuzevragen een 5 kunt halen. Zolang er wordt afgerond, voldoet ook ons kind aan deze statistiek. Zonder enig talent toch nog een 7 op de eindlijst er bij.