vrijdag 27 december 2013

Op naar 2014: Over vertrouwen, verwachtingen en hoop

Het leven loopt zelden zoals je dat zou willen. Soms zit het mee, soms zit het tegen. Het komt zoals het komt en je hebt er weinig invloed op. In de tussentijd is het de bedoeling positief te blijven, je zegeningen te tellen en vertrouwen te hebben dat alles waar nodig wel weer op zijn pootjes terecht komt.

Begin van dit jaar leek het erop dat er van alles fout zou kunnen gaan. Ik was vooral bang voor mijn baan. Op wonderbaarlijke wijze liep dat allemaal goed af. Begin mei kwam er desondanks een flinke – en vooral onverwachte – hobbel in de weg. Alhoewel, een hobbel kun je het eigenlijk niet noemen. Het leek verdraaid veel op een donker zwart gat zonder bodem. Een gat met de benaming “Borstkanker 2.0”. Ondanks alles kwam het goed met mijn baan en begon ik aan mijn nieuwe – onwelkome – traject.

donderdag 12 december 2013

Adoptielokken

Hé, je hebt je opgemaakt! Leuk, heb je je haren geföhnd? Je hebt een lok haren naar voren hangen. Geen sjaaltje vandaag? Wat zit je haar leuk. Ze zagen allemaal wel iets, maar ik moest ze toch wel heel precies vertellen wat er anders was aan mijn verschijning.

Afgelopen dinsdag had ik opeens helemaal genoeg van het gedoe met sjaaltjes. Mijn smalle gezicht werd er net te veel door benadrukt en het ontbreken van het grootste deel van mijn wenkbrauwen en wimpers maakte het niet veel leuker. Licht gefrustreerd dat ik vijf kilo “rijker” ben, word ik toch niet blij als mensen vragen “of ik zoveel ben afgevallen”. Duh, ik wil lipofilling in mijn gezicht en die kilo’s zijn voor de plastisch chirurg.

 

zondag 1 december 2013

Nieuwe executiedatum - aftellen

De nieuwe operatiedatum is bekend. Met een beetje water bij de wijn van de kant van de plastisch chirurg wordt de termijn van drie maanden na de laatste chemo niet voor de volle honderd procent vastgehouden. Er zijn twee weken van afgesnoept en zo komen we op dinsdag 4 februari 2014.

Met die datum als nieuw doel in de agenda kan ik volmondig zeggen dat ik blij ben dat ik niet morgenmiddag al word opgenomen in het ziekenhuis en dat ik niet overmorgen mijn borst hoef af te geven voor de executie. Mijn lijf is namelijk wel toe aan een verlengde herstelperiode in plaats van een zware operatie als toetje na de chemo. Het eerste herstel is al zichtbaar. Tussen de paar overgebleven die-hard-wimpers zitten puntjes van nieuwe borelingen. Ook worden de eerste nieuwe wenkbrauwhaartjes zichtbaar tussen de overgebleven "laatste-der-Mohikanen". Vooralsnog ben ik dik tevreden met de kleur van de nieuwe haartjes want ze zijn zwart. Zelfs op mijn hoofd waar na de vijfde kuur enige kaalslag heeft plaatsgevonden, zijn de eerste sporen zichtbaar van nieuwe aanwas.