zaterdag 19 december 2020

Kerstcadeau: operatiedatum

Mijn kerstcadeau heb ik onverwacht al gekregen. Gisteren maakten we onze opwachting bij de verpleegkundig specialiste in het ziekenhuis. De chirurge had al verteld dat we met Angelique het een en ander gingen doorspreken. Eigenlijk wist ik niet zo goed wat er besproken zou worden. Ik wilde maar een ding weten, een operatiedatum.

Op 1 december zat ik bij de plastische chirurge. Op 8 december had ik een intake voor de préoperatieve screening (POS). Dat betrof een web-consult via een videoverbinding. Slechts een paar seconden zag ik de jongedame in beeld, ik hoorde haar nog net iets over een hartfilmpje zeggen toen de verbinding wegviel. Vervolgens was het onmogelijk opnieuw in de digitale wachtkamer plaats te nemen. Gelukkig belde ze even via de telefoon. Ook goed, maar wie dat hartfilmpje betrof? Geen idee.

vrijdag 4 december 2020

Check, check en check

Vanochtend werd ik wakker gebeld. Het ziekenhuis. De dame aan de lijn wilde een afspraak maken voor de preoperatieve screening. Ik sta immers op de wachtlijst voor een operatie. Dat klopt. Er is het een en ander gebeurd deze week.

Onbewust of bewust, ik was er toch wel mee bezig de afgelopen dagen. Het begint allemaal een beetje in te dalen. Borstkanker is en blijft heftig, hoe je er ook mee omgaat. Voor mij zit de spanning vooral in het niet weten wat er gaat gebeuren. Als alles is afgevinkt en op een lijstje staat, dan kan ik verder. Dus, check, check en check.

 

vrijdag 27 november 2020

Borstkanker 3.0 - hoe dan!?

Echt waar, ik had er vrede mee, had me er bij neergelegd. Er was geen inspiratie meer om er wat voor blog dan ook uit te persen. Om die reden stopte ik onlangs zelfs met een opleiding columns en blogs. Het jaar 2020 alias Covid-19 was domweg te saai om iets aan toe te voegen. Ik zou mijn blog laten doodbloeden. Helaas, mijn lichaam, of toch het lot, heeft andere plannen met mij.

In mijn gezonde rechterborst zit een verdikking. Zoals ik het zie, zit die verdikking er al jaren. In 2017 ging ik voor de laatste jaarlijkse controle. Ik was er wel klaar mee al die controles, en al die straling is ook niet gezond. Zo belde ik jaarlijks na elke oproep weer af. Beide borstkankers heb ik zelf ontdekt. Dat zou me bij een onverhoopte derde ronde ook vast wel lukken.

Die verdikking, dat was vast mijn fibroadenoom, of littekenweefsel van de mammalift uit 2004, weet ik veel. Toch begon het te knagen de afgelopen maanden. Af en toe lag ik ’s nachts te malen, vooral als manlief nachtdienst had en afwezig was. Toen ik hem laatst vroeg wat hij voelde … manlief, tja die vond het maar een eng hard ding.