donderdag 29 augustus 2013

Het nieuwe "gisteren" begon op 3 mei 2013


“Gisteren” ontmoette ik mijn schoonzonen

Mag ik mijn schoonzonen voorstellen? Zij kennen mij niet, zij kennen mijn dochters evenmin … Maar als het aan de beide dames ligt, heb ik er vijf. Als je weet dat wij twee dochters hebben dan is het probleem duidelijk. Het wordt bigamie! De oplossing is eenvoudig: verhuizen naar Madagaskar, want daar mogen vrouwen met meerdere mannen trouwen. Lieve lezers, ik vind het prima want Madagaskar staat hoog op mijn Bucketlist. Die lijst wordt overigens in rap tempo aangevuld met bestemmingen.

De kennismaking van mijn aanstaande schoonzonen met mijn dochters moet nog plaatsvinden. De eerste poging ging een beetje fout. Er waren namelijk nog een paar meisjes met dezelfde bedoeling … bijna 18.500. Ik hoop niet dat ze allemaal mee verhuizen. Ze gillen nogal hard.

De dag van die “ontmoeting” lijkt gisteren. Allereerst ligt die zo vers in het geheugen door de gigantische indruk die deze op ons drieën maakte. Maar het was ook een van de laatste dagen dat ons leven – het mijne in het bijzonder – normaal was. Mijn gezin wordt ongevraagd meegesleurd.


maandag 26 augustus 2013

Zotte avonturen - Mét bestseller naar het Boekenbal


Nu de populariteit van mijn blog tot ongekende hoogten stijgt, vindt mijn onderbuik-duveltje het hoog tijd zich druk te gaan maken over een van mijn grootste allergieën. Want als het allemaal nóg gekker wordt dan het al gaat, valt er binnen een paar jaar een persoonlijke uitnodiging in de bus voor het Boekenbal. Aldus het duveltje in mijn onderbuik dat roept “dan ben jij één van de eregasten”.

zaterdag 24 augustus 2013

Zotte avonturen - Wat je zegt, moet je doen!


Een trilogie?

Bij het doorschieten van de teller op mijn blog volgt ook dit keer, net als een maand of wat geleden, de vraag “waar mijn boek blijft”. Daar wordt dan voor het gemak de titel vast bij genoemd. En ook dit keer wordt er aangehaakt op zo’n verzoek en worden de eerste reserveringen alvast geplaatst.

Zotte avonturen - “De dag dat de teller van mijn blog op hol sloeg …”


Een tweede debuutroman, of bij voorbaat een trilogie?

Nog voor mijn eerste – door mijn Twitter-volgers voorgestelde – “debuutroman” is geschreven, laat staan uitgebracht, is vandaag een nieuwe titel voorgesteld voor een tweede debuutroman: “De dag dat mijn mailbox ontplofte …”. Nog beter zou zijn: “De dag dat de teller van mijn blog op hol sloeg …”. Ook voor dit debuut hebben zich al kopers aangemeld. Waar gaat dit naar toe? Een vacature voor ‘personal assistent’ is in de maak want ik krijg het druk.

vrijdag 23 augustus 2013

Oktobermaand – “Ik ga ... dagen op vakantie naar …”


Stompzinnige ludieke actie voor de borstkankermaand

Waarom bedenken mensen een ludieke actie om aandacht te vragen voor borstkanker? Zeg nu zelf, wat is er nu ludiek aan borstkanker of welke levensbedreigende ziekte dan ook! Oktober komt er weer aan en dus kom je weer berichten tegen op Facebook met de opmerking “ik ga op vakantie naar … voor … dagen”. Het is een soort geheimtaal en niemand vertelt waarover het gaat. De intimi moeten dan weten waar je het over hebt. De achterliggende bedoeling is blijkbaar “aandacht vragen voor de borstkankermaand”.

dinsdag 20 augustus 2013

Halverwege de chemo

De vierde dosis van de AC-kuur zit er sinds vanmiddag in. Daarmee is de eerste serie chemokuren en dus de helft afgewerkt. Vanaf de dagbehandeling oncologie plaatste ik een berichtje op Twitter met de vraag of een update over vandaag een toename zou veroorzaken in de bezoekersaantallen op mijn blog. Omdat het aantal volgers op Twitter acuut toenam, ga ik er maar vanuit dat het antwoord “ja” is.

Maar wat valt er te vertellen? Het begint een beetje saai te worden. Het verloop is iedere keer hetzelfde. We worden altijd allervriendelijkst ontvangen. Als ‘mijn plekje’ vrij is mag ik aan het raam plaatsnemen, met uitzicht op mijn werk – waar ik dan net vandaan kom. Ook vanochtend had ik gewoon gewerkt. Gert-Jan pikte mij ook vandaag weer bij het werk op en samen gingen we naar het MMC.  

vrijdag 16 augustus 2013

Chemo 4 - bijna op de helft



Met een set goedgekeurde bloedwaarden ben ik alweer klaar voor de vierde chemokuur. Als die er maandag in zit, ga ik mij waarschijnlijk druk maken over de volgende serie. Zal die net zo makkelijk verlopen?

Voordat de eerste druppel chemo mijn lichaam binnen ging, dacht ik dat chemo hoorde bij het allerergste dat je kan overkomen. Niets blijkt minder waar, althans in mijn geval. Als de voorspellingen voorafgaand aan de eerste kuur werkelijkheid waren geworden, was het verschrikkelijk geweest. Van chirurg tot lotgenoten, van collega’s tot onbekenden, iedereen hamerde er op dat ik het vooral niet moest onderschatten. Al helemaal omdat ik voor de tweede keer borstkanker heb. Een tweede keer deze ziekte moeten meemaken, was volgens iedereen die er ‘verstand van had’ nog veel zwaarder.

donderdag 8 augustus 2013

Familieverhalen - gastvrijheid


In het hart van mijn oma was oneindig veel ruimte met liefde voor iedereen. Haar hart leek wel de tas van Douwe Dabbert of Mary Poppins. Alles kon er in en niets dan liefde kwam er uit.

Nadat oma door toedoen van mijn overgrootvader tien jaar had moeten wachten op haar huwelijk met opa, kreeg ze er op haar trouwdag twee bonuskinderen bij. Annie was bijna 8 en Jantje was net een jaar. Hun moeder was een half jaar eerder aan de gevolgen van de geboorte van haar tweede kind overleden. Oma hield niet minder van haar bonuskinderen dan van de negen die ze zelf zou baren. Opa op zijn beurt was minstens even trots op zijn nageslacht.

Familieverhalen - door de ogen van een kind


Ik weet precies wat mijn moeder zag in de eerste vroege nacht van de oorlog. Ik vond een stukje op internet. Het is geschreven door een broer van haar zwager. Zij werden beiden geboren in 1928 en waren net twaalf toen WO-II begon. Ze woonden in dezelfde straat en waren praktisch overburen van elkaar. Dit is wat zij zagen. Mijn moeder vertelde dezelfde verhalen maar ik kan ze niet zo treffend omschrijven als Joop Peeters want hij was er immers bij.

Bron: http://home.luna.nl/~peeters/

Joop Peeters, maar als ik niet beter
zou weten zijn oudere broer, mijn oom Bert
NB: daags na het schrijven van dit stukje is Joop Peeters overleden op 13 augustus 2013. Hij werd 85 jaar.

zaterdag 3 augustus 2013

Kind in hete auto: hersenloze ouders of egoïsten?


Zijn ouders nu echt zo dom en onwetend of is het puur egoïsme? Wie laat er nu een kind, hond of welk levend wezen dan ook achter in een voertuig? Niet bij een hittegolf, maar evenmin bij vorst. Dat doe je gewoonweg niet!

donderdag 1 augustus 2013

"Als ik dat overleef, overleef ik borstkanker ook!"

Met die woorden stapte ik in Voorschoten in 2002 met mijn broer in een kermisattractie. Stoeltjes waren met rijen van een stuk of 3 à 4 (ik weet het niet meer) langs elkaar bevestigd aan zwenkarmen. Die zwenkarmen konden alle kanten op draaien. Ik vroeg aan de medewerker, die de zekeringen van de stoeltjes controleerde, welke positie de meest heftige was. “De buitenkant” vertelde hij mij en ik kroop in een stoeltje aan de buitenkant.