Chemo 4 - bijna op de helft

Met een set goedgekeurde bloedwaarden ben ik alweer klaar voor de vierde chemokuur. Als die er maandag in zit, ga ik mij waarschijnlijk druk maken over de volgende serie. Zal die net zo makkelijk verlopen?

Voordat de eerste druppel chemo mijn lichaam binnen ging, dacht ik dat chemo hoorde bij het allerergste dat je kan overkomen. Niets blijkt minder waar, althans in mijn geval. Als de voorspellingen voorafgaand aan de eerste kuur werkelijkheid waren geworden, was het verschrikkelijk geweest. Van chirurg tot lotgenoten, van collega’s tot onbekenden, iedereen hamerde er op dat ik het vooral niet moest onderschatten. Al helemaal omdat ik voor de tweede keer borstkanker heb. Een tweede keer deze ziekte moeten meemaken, was volgens iedereen die er ‘verstand van had’ nog veel zwaarder.

Eigenlijk begrijp ik er helemaal niets meer van. De bijwerkingen blijven tot op vandaag uit. Mijn haarbos is onverminderd vol. Zelfs bij het ontwaken ligt er ’s morgens geen enkele losse haar op mijn kussen. Ze blijven liefdevol  verbonden met mijn hoofdhuid. Ook met mijn energieniveau is niets aan de hand. De afgelopen weken had ik vakantie en in de heetste week kwam dat goed uit. Ik had er niet aan moeten denken met die hitte naar kantoor te moeten. Echt lekker voelde ik me niet die eerste week van de derde kuur. Maar toch denk ik dat dit meer met de extreme temperatuur te maken had dan met de chemo die in mijn lichaam aan het werk was. De heetste dag was er dan ook geen enkele twijfel waar wij de dag door zouden brengen. Martijn logeerde bij een vriendje, Marieke was op ponykamp. Wij gingen met Roef naar het Haagse strand.
 



Voor Roef was er deze keer een luxe plek in de auto ingericht.

Deze week zat de vakantie er op en ik ging meteen helemaal los. Normaal werk ik 28 uur, deze week met wat achterstallig werk heb ik er meer dan 44 gedraaid.



Als het in Veldhoven 36 graden wordt, ga je toch lekker naar de Kwartel in Den Haag!

De uitslag van het bloedonderzoek gaf een verrassing. Ik vroeg mij af wat mijn hb-waarde was voorafgaand aan de eerste chemokuur. Die bleek 9.2 te zijn geweest. Deze week stond de teller op 8.3. Niets mis mee. Bij mijn eerste zwangerschap in 1996 zat ik op 6.0 en wat was ik toen moe. De trombocyten (de bloedplaatjes) staan op 253 (normaal waarden vallen tussen de 150 en 400). Mijn beginwaarde was overigens 220 en na de vorige kuur stonden ze op 277. De leukocyten zijn wat onder de maat maar stabiel op 3.0. 

Stiekem vraag ik me af of het proces niet te versnellen is. Als de volgende serie kuren net zo soepel zou verlopen, kan de operatie dan niet nog dit jaar plaatsvinden? Dan heb ik echt niet lang nodig om aan te sterken. Financieel gezien is dat al helemaal niet onaantrekkelijk. Mijn eigen risico is allang door de zorgverzekeraar binnengehaald en dan kost een operatie dit jaar mij geen cent.