Over mij


Bouwjaar: 1965,
Beboren en getogen: Voorschoten 
Den Haag (randje Scheveningen): een jaar of vijf



Nadat ik Gert-Jan leerde kennen, ben ik verhuisd naar Veldhoven (30-12-1993). In 1996 zijn we getrouwd en kregen we ons eerste kind. Deze dochter (Merel) heeft inmiddels een zusje (Marieke 1998) en een broertje (Martijn 2000).

En dan was er nog Roef, onze Boxer. Hij was de liefste hond van Veldhoven en af en toe deed hij aan Twitter onder zijn alias @roefdeboxer. Hij vloog naar de eeuwige jachtvelden op 29 oktober 2017. Sinds december 2017 zetten de boxerbroers Ollie (doof) en Dries ons leven op zijn kop.

Werk

Sinds 2006 werk ik bij Stichting Techniekpromotie. Daar doen we ons best om kinderen (4 t/m 18 jaar) te interesseren voor techniek en wetenschap. Sinds maart 2020 werk ik vanaf mijn thuiswerkplek en dat bevalt mij bovenmatig goed.

Obstakels

1991 hernia

2001 zware depressie na onverwacht overlijden moeder

2002 borstkanker 1.0 en jaren doorspekt met ups-en-downs en tropenjaren

ADHD - diagnose 2010

Voorbereiding voor de grootste uitdaging tot nu toe.

Burn-out en operatie voet

2010-2012 - nieuwe tropenjaren en een "stilte voor de storm"


Heimwee

Met grote regelmaat mis ik de zee en denk ik aan hoe het was om op de fiets te springen en even naar het strand te gaan voor een cappuccino ... en de golven te horen beuken als het stormde. Maar sinds ik via Twitter en het WK voetbal 2014 een lang weekend in een enorme boerderij won van Landal GreenParks, droom ik weer van Drenthe (de vakantieland van mijn jeugdjaren).

Triomfen - Veni, vidi, vici

Begin mei 2013 bungelde opeens het Zwaard van Damocles boven mijn hoofd: Borstkanker 2.0. Net toen ik mij veilig waande, elf jaar na de borstkanker 1.0 en het einde van mijn burn-out in zicht, spatte mijn roze wolk uiteen. Mijn grootste uitdaging tot nu toe is in de afrondingsfase beland. De puntjes worden op de “i’ gezet.). Tussen oktober/december 2014 was het tijd voor de tepelreconstructie en verfraaiing van delen van de littekens die minder mooi waren genezen dan ik gewend ben.

Door het optellen van de opgebouwde verzuimperiode a.g.v. mijn burn-out/ADHD-traject uit 2012 en de behandeling die ik voor de boeg had in 2013 (en daarna), leek een verzuimperiode van 24 maanden onvermijdelijk.

Acht 3-wekelijkse chemokuren, een zware operatie "verwijdering van de borst met reconstructie", 21 3-wekelijkse kuren immunotherapie (herceptin) en hormoontherapie van 5 jaar doe je niet even in een maand of acht en toch zeker niet tussen de bedrijven door ... (of wel?).

Ik gaf mijn "ADHD"-blog een nieuwe naam en samen volgden we de verplichte reis naar genezing en herstel.

Maar, er gebeurde een wonder. Ik werd niet ziek, niet moe, behield veel van mijn haarbos en "hoe verzin je het" ik bleef gewoon doorwerken. Een week na de tweede chemokuur concludeerde de bedrijfsarts dat ik volledig geschikt was voor mijn werk. Ik was vanaf het moment van de diagnose in staat mijn werk te doen. Mijn lichaam reageerde ijzersterk op de chemo en ik voelde mij sterker dan ooit.

Zijn conclusies en advies werden opgevolgd. De herstelmelding werd met terugwerkende kracht vanaf de oorspronkelijk toegezegde datum doorgevoerd en het leven "kabbelde voort".

Ik ben een gelukkig mens.

Contact

Reacties zijn van harte welkom, anoniem of onder je eigen naam. Alles is welkom. Maar bij voorkeur geen reclame. Die haal ik weg. Voor respectloze of kwetsende berichten geldt vanzelfsprekend hetzelfde.

Wil je mij rechtstreeks benaderen dan kan dat natuurlijk ook.

Mail mij dan op: margrietschetselaar @ yahoo.nl

Verder ben ik te vinden op Twitter: @MargrietSchetse