zaterdag 18 oktober 2014

Tepelreconstructie


Afgelopen donderdag was de grote dag van het "puntje op de i". Stiekem zag ik er tegenop. Aan de ene kant omdat ik een "nep" tepel eigenlijk niet zo nodig vind en vooral omdat ik bijzonder weinig zin had in het tweede gedeelte: de tatoeage van de tepelhof.

Zo'n naald, inkt en de bijbehorende pijn leken mij helemaal niets. Maar goed, ik had het besluit genomen en het moest maar gebeuren. Gert-Jan was de pineut want rechtstreeks uit zijn nachtdienst mocht hij mij begeleiden naar het ziekenhuis. Toen ik naar binnen werd geroepen (met enige vertrouwen) was het aan hem om wakker te blijven tijdens mijn ingreep.
 
Bron afbeelding: tepelreconstructie

De plaats van de tepel werd afgetekend en met een plakker met metalen puntje als een soort "kunst-tepel" afgebakend. Vervolgens werd ik voor de spiegel gezet om goedkeuring te geven. Ik vond het best.

Toen ik vertelde dat ik mijn nagels zo diep als ik wil in het stukje buikhuid op mijn nieuwe borst kan zetten zonder iets te voelen, nam de plastisch chirurg de proef op de som en zette haar mesje in mijn huid. Ik babbelde vrolijk door en twijfelde stiekem of ze werkelijk iets aan het doen was. Ik voelde minder dan niets. Bij het dichtbranden van de bloedvaatjes had ik een déjà-vu met het drama van mijn traanbuis eerder dit jaar. Dat geluid kan ik niet zo goed verdragen. Bij het dichtnaaien manoeuvreerde ik mijn hoofd zodanig dat ik kon zien hoe ik weer werd dichtgenaaid.

Het is bewezen dat de zenuwen van het stukje huid 100% zijn overleden of uitgeschakeld. Dat zegt iets over pijnbestrijding door zenuwen uit te schakelen. Het zegt ook iets over het tatoeage deel dat nog gaat komen. Dat wordt een feestje en ik ga mij verdiepen over de uitvoering en de vorm … ik wil geen voor de hand liggende variant.

Helaas was er geen tijd over voor het stukje litteken op mijn buik dat niet mooi is geworden na het herstel van de DIEP flap. Het wordt een aparte ingreep, maar dan onder volledige narcose. Het litteken op de buik wordt gedeeltelijk gecorrigeerd. In diezelfde sessie wordt ook het litteken weggewerkt dat is achtergebleven na verwijdering van mijn port-a-cath. Bij het verwijderen werd hetzelfde litteken gebruikt als waar deze werd geplaatst. Toch is het er niet mooier van geworden.

Bij die ingreep worden ook de dogears op mijn heupen gecorrigeerd {met wat vet erbij – yes yes yes}. Ik verheug me er nu al op, behalve dan dat ik zal moeten slapen. Ik mag niet toekijken omdat er dan teveel verdovingen in de buik moeten worden gezet. Maar het is goed, het gaat om het resultaat.

Geen opmerkingen :

Een reactie posten