Drie jaar alweer,
drie jaar geleden vierde mijn blog hoogtij. Hoogtijden ten tijde van de diepste
dalen uit mijn leven (tot nu toe). De dalen lijken vooralsnog een ver verleden
en vooral (hoop ik) voltooid verleden tijd. Er gebeurt niet altijd zo vreselijk
veel, laat staan spannend genoeg om over te bloggen.
Niet
verwonderlijk dat mijn blog dat drie jaar geleden een piek beleefde van zo’n
30.000 bezoekers op een enkele dag en zo’n 100.000 in drie dagen … nu een
sluimerend bestaan doormaakt. Als ik de statistieken mag geloven, trekt mijn
blog zonder enige input van mijn kant nog altijd een paar duizend bezoekers per
maand. Bizar veel aandacht voor een zwijgend bestaan.