Tijgers eten vlees

Als het aan sommige ouders ligt – aldus een bericht op omroep Brabant Tijger eet wit konijn – krijgen de tijgers in dierentuin Nuenen volgend jaar (zeker met Pasen) een vegetarische maaltijd voorgeschoteld. De tere zieltjes van hun kinderen konden dit weekend de aanblik niet verdragen van het witte konijn dat (al dan niet levend) werd opgegeten door een van de tijgers van het park.

Eigenlijk had juist dat moment een essentieel “onderdeel-van-de-opvoeding” moeten zijn. Deze ouders hadden bij deze live-beelden kun kinderen kunnen begeleiden door uit te leggen hoe de natuur in elkaar steekt. In plaats daarvan moeten ze nu waarschijnlijk door naar de psycholoog.

Dat zeg ik terwijl ook ik ooit zat opgescheept met een ontroostbaar meisje van een jaar of drie. Ik moest haar uitleggen waarom die “gemene slang” op tv een lief, schattig pluizengevalletje had opgegeten Ik weet niet meer of het een eendje, konijntje of gewoon een veldmuisje was. Maar “uitvergroot in beeld” zagen we hoe het beestje verdween in de bek van de slang. Via zijn lange nek volgden we zijn laatste reis naar de maag van de slang. Vraag me niet wat voor slang het was, het was een joekel, die we gelukkig niet tegenkomen in onze achtertuin. De interesse van oudste dochter van toen drie jaar was in een klap omgezet in een tranendal bij het aanschouwen van deze moord. Toen ik me realiseerde wat er ging gebeuren, was het al te laat. De slang had het "schatje" gevangen en dochter was verbijsterd in tranen uitgebarsten. Mijn reactie was toen ook "de tv direct uit te zetten". Maar behalve troost, volgde er dus een beetje uitleg "dat slangen dat nu eenmaal doen".

Ook ik was destijds boos op de programmamaker van de natuurserie en vroeg me af of dit nu werkelijk zo haarscherp in beeld moest worden gebracht. Vandaag zeg ik "JA". Is het verantwoord met kleine kinderen naar de “natuur” te kijken? Mij lijkt van wel. Je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen. Tegenwoordig hebben kinderen geen idee waar vlees vandaan komt. Velen denken dat het wordt “gemaakt” in de fabriek. Welk kind ziet tegenwoordig (behalve misschien op vakantie in niet-westerse landen) nog een heel varken of schaap, laat staan een koe aan een haak hangen bij de slager. Ze snappen niet dat wij net zo goed die schattige diertjes op ons bord hebben liggen. De konijnenbout op het bord van vader en moeder is vanzelfsprekend allang niet meer herkenbaar als “dier”. De kippen aan het spit zijn evenmin herkenbaar noch vergelijkbaar met hun levende soortgenoten bij de kinderboerderij.

Toen ik een jaar of vijf was, vroeg ik mijn moeder wat ze bij de buren aan het doen waren met de konijnen. Ik had ze zien hangen aan haken langs een muur. Haar antwoord kwam even soepel als geloofwaardig. Ik nam er genoegen mee. “Ze hadden het warm en hun jasje werd uitgedaan”.