Gezinsleven - Verlatingsangst: Mamaaa!! ... er zit een krokodil in de kamer!!!

Door de jaren heen verzamel je de meest hilarische uitspraken van je kinderen. Af en toe denk je bij jezelf "die moet ik opschrijven, want stel je voor dat ik die vergeet!". Maar sommige zijn té leuk om te kúnnen vergeten. Die zullen we ons nog herinneren als we in een verzorgingshuis zijn weggestopt door onze eigen kinderen.

Er waren er veel in vele varianten, vrolijk, grappig, verdrietig. Martijn (toen een jaar of twee) vroeg ooit om een schone luier, want zijn “piloot” was gegroeid en de luier zat vol met plas. Voor zijn piloot was geen plaats meer.

Toen Merel amper zes was vertelde ze aan wie het wilde horen dat “mama een knolletje in haar borst had”. Wel jammer dat er elf jaar later opnieuw een knolletje is opgedoken. Maar deze gedraagt zich vooralsnog als een lief braaf gevalletje dat doet wat hem/haar wordt opgedragen: verhongeren, krimpen en verdwijnen.

Rond de tijd dat Martijn werd geboren, had Merel een periode van verlatingsangst. Ze haalde alles uit de kast om maar bij mij in de buurt te blijven. Zodra ik uit haar gezichtsveld was, begon ze te huilen. “Mijn mammietje is weg, mijn mammietje komt niet meer terug”. Gek werd ik er van, zelfs een rustig toiletbezoek zat er niet meer in.

In die jaren stond onze wasmachine nog op zolder. Als er een machine leeggehaald moest worden, moest en zou ze mee naar boven. Als ik een uurtje of wat later naar zolder toog in de veronderstelling dat de wasmachine wel klaar zou zijn, kon ik er donder op zeggen dat een van de meiden nog net op de knop had weten te drukken en dat er dus helemaal geen draai was klaar was. Dan stond de machine in sluimerstand. Gevolg was dat de dames natuurlijk niet meer mee mochten naar zolder. Ze bleven beneden achter het gesloten traphekje.

Maar een meisje van drie met verlatingsangst haalde natuurlijk alles uit de kast om de aandacht van haar moeder te krijgen. Dat haar vader net thuis was van zijn nachtdienst en heerlijk lag te slapen ... tja, daar had mevrouw geen boodschap aan. Met haar kleine zusje stond ze achter het traphekje en ze gilde vanuit haar tenen de uitspraak die sindsdien altijd op nummer één is blijven staan in onze lijst van meest hilarische uitspraken aller tijden.

Ik was amper boven toen ik hen aan het traphekje hoorde rukken en rammelen. Voordat ik boos kon worden omdat ze haar vader wakker gilde, begreep ik het gevaar waarin mijn kleine meisjes verkeerden.

Vandaag (12-9-2013)
kreeg ik deze tekening van Merel als eerste cadeautje voor mijn verjaardag.“Mamaaa!! Er zit een krokodil in de kamer!!!”
Als ik voortaan een illustratie nodig heb, weet ik waar ik moet zijn.