Volgens recent onderzoek maakt het niet zo veel uit hoe vaak jouw ziekenhuis borstkankeroperaties uitvoert op jaarlijkse basis. Althans niet voor jouw overlevingskans en ook niet voor de jouw kans op genezing. Ik weet er alles van. Ik was immers genezen na mijn diagnose in 2002. Mijn tumor uit 2002 kón na zoveel jaren niet meer terugkomen. Evenmin kon de oorspronkelijke tumor alsnog zorgen voor een uitzaaiing, niet twaalf jaar na dato. De tumor van toen was te onbenullig, te laag van graad en vooral (in die variant) te lang geleden volgens de statistieken. Onverwacht en desondanks kreeg ik een bonusronde als ongevraagde hoofdprijs in een niet-gespeelde-wedstrijd: een nieuwe primaire tumor. Dit keer een graad 3, hormoongevoelig: kortom … andere koek, maar gelukkig met een schone poortwachter en wederom (vooralsnog en voor zover we nu weten) zonder uitzaaiingen.
Ga ik de magische woorden ooit horen “u bent genezen van borstkanker”? Zou dat iets uitmaken, zou ik het geloven of voor lief nemen? Niemand zegt het de volgende woorden. Hoeveel weten het? Eerlijk is eerlijk: … je doet (on)gezellig mee met de volgende ronde, of je wilt of niet. “Volledig genezen van borstkanker” bestaat als uitspraak immers alleen voor BN-ers
Ik wil hier niemand bang maken. Maar, zelfs na volledige amputatie blijft de (beperkte) kans bestaan dat je toch nog een uitzaaiing (zelfs in je borststreek) oploopt of ontwikkelt. Slechts een microscopisch kleine achtergebleven cel (tot dan toe onzichtbaar) kan voldoende zijn om te zorgen voor een lokale recidive of onverhoopt zelfs een uitzaaiing op afstand. De gemiddelde arts (ook de medische staf die mij bijstaat) zal zeggen dat dit na amputatie van de borst(en) niet kan … Ik geloof niet meer in dromen. De feiten vertellen anders.
En toch, toch ben ik niet bang, hooguit dat zeurderige kriebelhoestje dat maar komt en gaat. Voorlopig denk ik “beetje kinkhoest”. Voorlopig heb ik er geen noemenswaardige last van. Waar ik hooguit last van heb, is dat weer eens iemand veel geld gaat verdienen aan een niets-nieuws-vertellend-onderzoek.
Stel dat ik over tien jaar zitting mag nemen in een panel (echt, doe me een plezier, probeer het je voor te stellen – want eerlijk gezegd heb ik daar helemaal geen behoefte aan). Stel je dus voor: een panel met patiënten/lotgenoten [wat dan ook] die twee-keer-[of vaker]-borstkanker-na-tien-jaar-kunnen-navertellen” … hoe zit het dan voor ons straks in zo’n panel? Drie maal scheepsrecht de verkeerde kant op of andersom?
Links of rechtsom … ik heb geen zinnig idee hierover … over tien jaar, dan praten we verder over dit onderwerp. Afgesproken? Klaar! En dan in de tussentijd: hoe kom ik a.s. zaterdag op een bootje op de Prinsengracht? Ik wil namelijk zo graag naar het Prinsengrachtconcert … dat lijkt me zo gaaf!
Geen opmerkingen :
Een reactie posten