Labrador of je leven (deel 2)

De aap in de mouw: "voorlopige 3D-structuur ABCG2 (BCRP)-celwandpomp"

Of er ook voor Herceptin is geoefend op labradors heb ik niet zwart op wit weten te achterhalen. Waarschijnlijk kom ik daar niet met zekerheid achter. Maar ik twijfel er niet aan dat er proefdieren zijn geweest die het leven hebben gelaten voordat dit belangrijke medicijn op de markt werd toegelaten. Eigenlijk boeit het me niet of dit gewervelde of “slechts” ongewervelde levende wezens zijn geweest. Evenmin of het om honden of katten gaat, muizen, ratten of zelfs akelige steekbeesten zoals wespen en muggen. Het hele onderzoek blijkt namelijk kant nog wal te raken in ieder geval voor de labradors in kwestie met hartfalen als onderzoeksdoel.

het ultieme leven van een Boxer

Voor boeddhist ben ik niet in de wieg gelegd want een wesp of mug sla ik met liefde plat. Maar ik ben een tikkie te bescheiden om te roepen dat ik meer waard ben dan een labrador of zelfs meer dan onze eigen knotsgekke boxer. Wie weet staat er binnenkort een psychiatrisch team voor de deur om mij af te voeren in een dwangbuis omdat ik vind dat ik niet meer waard ben dan een hulphond. Ik kreeg reacties op mijn vorige blog dat wij toch echt meer waard zijn dan een hond of kat. Ieder mag zijn eigen mening hebben, dus ik ook. Ik vind van niet.

Ik vind dat alle proefdieren moeten worden ontslagen van hun onvrijwillige dienstbaarheid. De verhalen van onderzoekers die beweren “zo enorm gehecht te zijn” aan de honden in hun ijzeren hokken zijn te triest voor woorden. Ik zag een foto van een hond in een asielwaardig hok. Een dierenliefhebber stopt geen hond in een hok achter ijzeren spijlen. Een hond hoort thuis in zijn mand of moet kuilen graven in zijn tuin en hoort te wandelen en te ravotten met andere viervoeters in het park of bos of waar dan ook.

Persoonlijk heb ik geen wetenschappelijke achtergrond. Ik weet er niets van af of een willekeurig onderzoek wel of niet noodzakelijk is en of dat niet op een andere manier mogelijk is. Omdat niet iedereen bepaald overtuigd is over de inhoud van mijn vorige pleidooi zocht ik naar “bewijs, feiten en vooral een definitieve uitweg voor de Maastrichtse labradors”. Met alleen maar “wat zielig, wat erg en wat een dierenmishandeling” gaan we het gewenste doel vast niet bereiken.

Er is veel informatie beschikbaar op internet. Je moet alleen weten waar je moet zoeken. Lezers die denken dat ik wel erg goed kan zoeken, hebben het gedeeltelijk goed. Ik weet mijn achterban te vinden. Een Twittervriend @sjaakjacob1234 die wel wetenschappelijk is onderlegd, hielp mij van mijn onwetendheid af. Hij maande mij mijn blog te herschrijven en wel véél scherper. Zodoende heb ik mijn toetsenbord geslepen en weet ik het volgende te vertellen.

Hier zijn de wetenschappelijke feiten te vinden
ATP-binding_cassette_transporter (bron: google)
ABCG2+3D+structure (bron: Wikipedia)

Op deze websites is te zien en te lezen hoe Herceptin werkt op de celwandpomp. Op het plaatje is de voorlopige 3D-structuur ABCG2 (BCRP)-celwandpomp te zien. Ik neem het voor waarheid aan, ik heb er echt geen verstand van. Wat ik wel begrijp is wat Sjaak mij verder vertelde, namelijk het volgende.

Er is beter 3D-onderzoek nodig naar ABCG2 (BCRP)-celwandpomp. De precieze 3D-vorm is namelijk nog helemaal niet bekend. Het plaatje van zojuist werd daarom dan ook omschreven als “voorlopige” 3D-structuur. Pas als men alle posities van atomen kent van ABCG2 in ruimtelijke ordening kan men bijvoorbeeld Herceptin nóg beter maken én veiliger.

Maar nu komt de aap uit de mouw: behalve dat de 3D-structuur nog niet volledig bekend is (bij dieren noch mensen!) blijkt deze structuur verschillend van elkaar te zijn. Dát is wel bekend.

In het volgende artikel is te lezen dat ABC-transporters bij mens en dier zeer verschillend zijn: "signifant (!!!) differences between rodents, dog, monkey and human": ABC-transporters_"significant_differences".

Er is nog veel meer. Zo blijkt het bijvoorbeeld een feit dat met betrekking tot de remmende medicijnen-werking op bijvoorbeeld ABCG2 eigenlijk helemaal niet echt bekend is hoe dat werkt (de 3D-structuur weet men nauwelijks). Men weet evenmin waarom het bij de een wel en bij de ander niet werkt. Feitelijk schijnen medicijnen/modulatoren nogal tegen te vallen (wederom: men heeft 3D- structuur niet).

Het mag duidelijk zijn dat een ABCG2-onderzoek bij labradors nauwelijks iets zegt over (hart) ABCG2-fenomenen bij gebruik van Herceptin bij vrouwen.

Samengevat draait dus alles om de 3D-structuur van ABCG2 en juist die ontbreekt. Men weet dus niet hoe ABCG2 Herceptin verwerkt en dus ook niet wat er fout gaat bij sommige vrouwen met hun hart, juist omdat 3D-structuur er niet is. Onderzoek op labradors van weer ander ABCG2 dan bij de mens biedt weinig hoop op echte inzichten. Vrouwen waarbij Herceptin fout gaat hebben waarschijnlijk een veranderd ABCG2 (of ook veranderde make-up/werking van andere ABC-celwandtransporters).

Wat vrouwen vooral zouden moeten willen is juist de volledige 3D-structuur van ABCG2: dát kan in Manchester/UK voor 0,5 tot 1 miljoen EURO middels non-random röntgenkristallografie in 3 jaar gedaan mét verbeterd medicijn per computer-drug designing. In Manchester zitten zeer ervaren wat oudere ABC-mensen die non-random röntgenkristallografie ook kúnnen, op een snelle en zorgvuldige manier, dat kan zo nergens anders in de wereld. Feit is dat KWF en academische ziekenhuizen dergelijke samenwerking over de grens weigeren. Dát is eigenlijk het hele thema bij dit alles. Random röntgenkristallografie gebeurt wel in de wereld, maar dat gaat ontzettend langzaam en duurt nog vele vele jaren, daar hebben huidige patiënten gewoon geen voordeel meer van.

Het nut van dit onderzoek op labradors is dus nogal weinigzeggend. Zó is dieronderzoek naar hartfalen (door bijvoorbeeld Herceptin) weinigzeggend bij de mens. De dieren worden dus zinloos mishandeld. Het dient slechts één doel: onderzoek betekent studeren, promoveren en een doctor-titel binnenslepen.

Dat vind ik niet aanvaardbaar. Ik stel mij hierbij beschikbaar als adoptie-bazinnetje.

N.B.: Wordt dit de redding van labradors en andere proefdieren voor wat betreft onderzoek naar hartfalen? Wie het met mij eens is vraag ik om een beetje hulp. Om iets te bereiken zal dit bericht het grotere publiek moeten bereiken. Wie vindt dat proefdieren inderdaad nodeloos lijden en worden afgemaakt vraag ik om dit verhaal te delen.