Indian Summer - oktober 2014

Anno 2014 is het leven anders. Het verbaast mij niets. Mijn borstkankertraject verliep al buitengewoon. Maar ook de temperatuur is nu ongewoon. Het is 1 oktober en ik zit in de achtertuin met mijn laptop op schoot, benen op de stoel tegenover mij. Mijn jurkje is mouwloos (zelfs geen minuscuul kort mouwtje). Ik was vandaag in Venlo. Op de terugweg gaf de thermometer aan dat het 22 graden Celcius was.

Ik heb net een bordje risotto verorberd en geniet van een glaasje Chardonnay. Liefst pak een tweede ronde risotto (van de pavlova heb ik tussendoor al ‘voorgeproefd’), maar als ik niet oppas voor de prestaties van onze keukenprinses van 17 dan heb ik in no-time genoeg buikvet voor een nieuwe DIEP flap. Als ik onverhoopt opnieuw borstkanker zou krijgen (en dan natuurlijk in mijn andere borst) dan is een tweede DIEP flap uitgesloten. De bloedvaten zijn immers verwijderd bij de eerste ronde.

Voordat ik mijn operatie onderging, heb ik diverse malen gevraagd of er geen camera in de operatiekamer mocht. Vandaag gebeurde dat bij een andere patiënt. Vanwege de borstkankermaand werd vandaag op diverse locaties een live DIEP flap uitgevoerd. Per toeval zag ik de aankondiging en de melding dat iedereen zich mocht aanmelden om deze live op een groot scherm bij te wonen. Ik bedacht mij geen seconde (Venlo is slechts 45 minuten rijden) en meldde mij aan.

Vanochtend vertrok ik in de mist in alle vroegte naar Venlo. Zonder vertraging kwam ik op de plaats van bestemming. In de hal bij het auditorium liep ik een van mijn eigen plastisch chirurgen tegen het lijf. Hoe klein is de wereld. Sinds een paar maanden werkt hij in Venlo en vandaag was hij een van de professionals die de ingreep van uitleg voorzag en antwoord gaf op vragen uit het publiek.

Ik had emoties ingecalculeerd, maar ze kwamen later dan ik had verwacht. Ze kwamen niet toen ik de ingreep op groot scherm kon volgen en de uitleg tot mij nam. De beelden waren (voor mij) niet nieuw. Ik heb een paar maanden geleden al een samenvatting van soortgelijke operatie gezien via YouTube, ook toen met uitleg van plastisch chirurgen, maar dan in het Engels en vanuit een Amerikaans medisch centrum. De tranen kwamen evenmin op het moment dat ik de aderen opnieuw zag volstromen met bloed en het succes (in ieder geval op dat moment de nieuwe verbinding) een feit werd.

Nee, de emoties kwamen toen de DIEP flap een gezicht kreeg. Ik schoot vol op het moment dat de patiënte uit haar narcose was ontwaakt en duidelijk herkenbaar in beeld werd gebracht. Een dappere lotgenoot zwaaide via de camera naar haar zus en vertelde hoe goed het was gegaan. Ik was vooral verbaasd hoe wakker ze was. Ik kan mij niets herinneren tussen het moment dat in onder narcose werd gebracht en het moment dat ik met moeite wakker werd (vele uren later en allesbehalve in de operatiekamer, zelfs niet in de uitslaapkamer). Mijn eerste herinnering is dat ik terug ben op mijn eigen ziekenhuiskamer met het medisch team om mij heen en man en kinderen op de achtergrond. Hoe deed mijn lotgenoot dat vandaag?

Nadat ze haar zus had begroet, werd haar (met enige hilariteit in de zaal tot gevolg) verteld dat ook haar echtgenoot aanwezig was in de zaal. Ik moest denken aan mijn eigen lief. Hij zou nooit in die zaal plaats hebben genomen. Hij doet het met het resultaat want hij “houdt niet zo van bloed”.

Even later werd onder luid applaus het operatieteam verwelkomd en konden directe vragen worden gesteld.

Wat ben ik dankbaar dat ik deze operatie heb mogen ondergaan. Vooral dat het in mijn geval een primaire uitvoering was en er geen separate amputatie aan vooraf hoefde te gaan. Ik heb nooit hoeven ontwaken zonder borst, laat staan dat ik er mee heb hoeven leven.

Ik had mijn eigen kwaaltjes. Gisteren bracht ik een bezoekje aan de bloedafnamedienst. Na maanden van vitamine B12 injecties en ampullen vitamine D tot mij te hebben genomen, is het tijd voor een meting. Ik twijfel er niet aan dat de injecties en ampullen hun werk hebben gedaan. Alle klachten zijn verdwenen op het wazige zicht na. Mijn rechteroog blijf opspelen.

Voorlopig geniet ik van een verlengde zomer. Het is tijd voor een lange zwoele “Indian Summer”.