Eierstokken met Phoenix-krachten

Vandaag mocht ik een kijkje te nemen in mijn baarmoederholte. Aanleiding was hoogverraad, gepleegd door mijn eigen eierstokken. Afgelopen zaterdag herrezen ze opnieuw uit de dood. Ze lijken verdraaid veel op de Phoenix uit Harry Potter.

bron afbeelding "Phoenix"

Natuurlijk gebeurt zoiets op een uiterst onmogelijk moment. Zaterdag was de dag van de Benelux finale van het FIRST® LEGO® League project van mijn werk. Een van de hoogtepunten van het jaar. Ik had al jaren verstek laten gaan en eindelijk had ik weer eens zin in dat spektakel. Het was een feestje.

Toeval of niet, mijn rondhuppeltaak met de reporters van het evenement, met een nieuw blog voor ogen, werd op het laatste moment omgegooid naar “moderator” over Twitter en Facebook. Mijn taalvaardigheden gaven de doorslag en ik “was de pineut”. Dat was even handig “een zittend baantje”, niet al te dicht bij de geluidsoverlast waar je oren dagen later nog van kunnen tuiten en bovenal een toilet binnen minimale afstand van mijn plek.

Kiekeboe

Droste-effect variant

Maar het werd ook een feestje met een akelig einde. Terwijl de prijsuitreiking in volle gang was met Diederik Samsom als speciale gast, werden er waardevolle spullen gestolen, waaronder twee Macbooks. De daders wens ik heel veel last en ongemak.

Zondag (eergisteren) barstte mijn privé-eierstokkenfeest pas goed los en maandag belde ik naar de poli gynaecologie. Vanochtend vroeg kon ik terecht. Terwijl ik zat te wachten, kreeg ik een idee van de kordaatheid van de secretaresse van deze afdeling van mijn ziekenhuis. Wel drie patiënten werden via de telefoon vriendelijk doch dringend gemaand “hun respectievelijke dingetjes af te handelen en diezelfde ochtend nog naar de poli te komen”. Ze duldde geen tegenspraak en kondigde bij een patiënt zelfs aan “het gesprek direct te beëindigen zodat de patiënte zich gereed kon maken voor vertrek naar de poli.

Toen ik aan de beurt was, werd ik ontvangen door een volledig comité. De gynaecologe, een assistent-in-opleiding, twee verpleegkundigen … Je zou bijna denken dat ik een bezienswaardigheid was. Ik moest bijna lachen om de begroeting van de gynaecologe: “die eierstokken van jou hebben ons allemaal flink in de maling genomen”. Dus … laten we het er maar op houden dat in mijn geval niets op een “normale” manier verloopt.

Onderzoek met een cameraatje moest duidelijkheid verschaffen. Maar helaas: geen beschadigd bloedvat, geen afwijkingen. Er was geen oorzaak of verklaring te bespeuren. De bloeding zelf was al uitgeraasd. Slechts een enkel bloedstolsel maakte zijn opwachting voor de camera. Nu had ik al op internet gelezen dat bij de helft van de gevallen geen oorzaak wordt gevonden. Echt verbaasd was ik dus niet bij het uitblijven van enige logica over mijn spontane bloedingen. Maar lekker is dat.

Hoofdzaak is voorlopig dat ik van de bloedingen af kom. Als ik iedere paar maanden een vol punt van mijn HB-waarde afsnoep, blijft er weinig energie over. Het gaat hard en ik ben moe.