Bonus krijgen van zorgverzekering als zorgkosten drastisch verlagen - leuk idee toch?

Leuk ja, maar mijn bonus zal wel in de (al dan niet [ge-/]herwonnen) gezondheid zitten. Eigenlijk heb ik er nooit zo bij stilgestaan wat het kost om gezond te zijn, te blijven of opnieuw proberen te zijn. Ik ben me vooral bewust van het feit dat ik in deze in ieder geval weinig te kiezen had. De kosten had ik voor "lief" te nemen. We zouden wel zien waar het schip zou stranden. Een behandeling weigeren bij borstkanker of andere levensbedreigende aandoening is geen optie als het om financiën gaat. Gelukkig valt het grootste deel onder de basisverzekering en blijft de schade beperkt tot het eigen risico en eventueel een eigen bijdrage hier en daar.

Voor de meesten onder ons is dat denk ik wel zo. Je ontvangt de rekeningen, dient je declaratie in bij de verzekeraar en met een beetje mazzel krijg je wat geld terug of ga je alsnog het schip in als blijkt dat e.e.a. van je eigen risico wordt afgetrokken of helaas-pindakaas naar de categorie “eigen bijdrage” wordt geschoven.

bron afbeelding

De afgelopen jaren werd ik mij daar ongewild wat meer van bewust. In de eerste plaats omdat ik ordinair, onverwacht en ongewenst “ziek” werd. Op een gegeven moment realiseerde ik mij dat ik een “dure tante” aan het worden was voor mijn verzekeraar. Daarbij vroeg ik mij af hoe hoog de zelf te dragen kosten zouden oplopen. Voordat je de emmer “zorgkosten” vol genoeg hebt om bij de belastingdienst aan te kloppen vanwege onevenredig hoge zorgkosten … (je snapt ‘m vast).

Zo constateerde ik hoe mijn zorgkosten vanuit het onbekende/onbezorgde niets omhoogschoten vanaf het moment dat gelijktijdig de zorgkosten digitaal inzichtelijk werden gesteld met enigszins terugwerkende kracht. Een kromme teen (hallux valgus), wat psychische nood en een jaarlijkse mammografie sinds 2002 zorgden al voor een fikse stijging … Maar in 2013 voelde ik mij opeens een “high maintenance woman” (opgebouwd uit pech en zeker geen dure botox-behandelingetjes o.i.d.).

Mijn zorgverbruik stond bij de eindafrekening van 2012 op dik 33 duizend euro (totaal zelf betaald: € 481,95 (inclusief eigen risico). Flinke auto kun je van het eerstgenoemde bedrag kopen. Maar die virtuele “auto” bleek een lachertje bij het opmaken van het eindsaldo van 2013. Met borstkanker 2.0 schoot ik zonder enige inspanning door naar bijna 43 duizend euro aan zorgkosten (slechts een schijntje hoefde ik zelf te betalen “eigen bijdrage plus deel eigen risico”: € 266,50). In 2014 zat ik op een verbruik van ruim 36 duizend euro aan zorgkosten (de enorme operatie [diep flap], wat litteken-herstelwerkzaamheden, nasleep chemo met Herceptin behandelingen, tepelreconstructie inclusief tatoeage, oogperikelen bij de oogarts, de gynaecoloog die tussendoor fietste met wat “behandelingetjes” …). Kortom het was een druk en prijzig drietal jaartjes (althans voor de zorgverzekeraar, want ook voor 2014 betaalde ik slechts een totaal van € 367,84 uit eigen zak, wederom inclusief het verplichte eigen risico).

Allereerst gun ik niemand mijn traject, hooguit de – vooralsnog – goede afloop [dat dan weer wel].

Maar stiekem vraag ik mij af hoe het zit bij weinig of geen declaratieverkeer – je hoort wel eens praten over premierestitutie als je niet of weinig declareert [mag ik …?]: ik zit nu op net 5 procent verbruik/kosten van vorig jaar totaal [ofwel nog geen € 700 en mijn eigen risico is nog niet eens op, ik ben pas halverwege [slechts wat – voor mij reguliere – vitaminepreparaten en pilletjes om op de rails te blijven … ] en, het is al augustus.

Ik doe hier geenszins een poging om de Goden te verzoeken … die fout begin ik jaren geleden) … Mijn eigen risico ga ik nog wel opmaken, daar twijfel ik niet over, maar … mag ik straks cashen bij Interpolis voor het gigantisch verminderde declaratiegedrag? Of zijn ze hun wonden aan het likken van die dure madam uit Veldhoven en sta ik nu voorlopig weer jarenlang op allerlei zwarte lijsten L. Met andere woorden “de bonus moet ik zien in mijn herwonnen gezondheid”? [check!, dat deed ik al].