Van de mannen en vrouwen met uitgezaaide borstkanker is 10 procent na 10 jaar nog in leven. Althans zo valt te lezen op internet. Ik schaar mij bij dat schamele percentage. Nu nog een oncoloog die niet bang is om in de aanval te gaan. De berichten die ik lees over palliatieve behandelingen komen op mij nogal tam over. Ik heb totaal geen interesse in zo comfortabel mogelijk leven en de boel rekken. Ik wil mogelijkheden en de tijd dringt. Ik ben uitzonderlijk. Velen zullen met hun ogen rollen, maar die kennen mij niet.
Waarom wordt er klakkeloos aangenomen dat stadium vier niet te genezen is? De getallen zullen deze aanname vast staven. Boeien. Uitzonderingen bevestigen de regel en ik gooi mijn kont in de krib. Voor mij geen pleisters, zachte heelmeesters en stinkende wonden.
In de tussentijd laat ik mij vanochtend opnieuw beschieten voor een punctie zodat ze kunnen bevestigen dat de tweede knobbel dezelfde eigenschappen heeft als de eerste die ik ontdekte. Laat het geen Einzelgänger zijn van een andere soort. En morgenochtend volgt de uitgebreide kennismaking met de oncoloog. Dan zullen we zien hoe het met haar daadkracht gesteld is.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten