donderdag 13 juni 2013

Pruikenleed met een staartje


Er is geen ontkomen aan. Ik heb geen keuze. De kans bestaat dat de hoofdhuid-koeling bij de chemo niet werkt. Zelfs als niet al mijn haar uitvalt maar er blijft te weinig over om zonder zichtbaar kankerpatiënt te zijn de deur uit te kunnen, moet ik een pruik hebben.

Mutsjes en petjes staan mij voor geen meter. Aan hoofddoekjes en sjaaltjes moet ik al helemaal niet denken. De vorm van mijn hoofd en mijn smalle, hoge gezicht zijn daar niet voor gemaakt. Voor een kaal hoofd waarschijnlijk nog minder. Gistermiddag ging ik met Gert-Jan naar een pruiken specialist.

We werden vriendelijk ontvangen en naar een afgezonderde mini-salon begeleid. Er werd wat gebabbeld en er werden wat pruiken als voorbeeld uit het magazijn gehaald. De meeste waren van echt haar. Een leek er wel wat. Mooie kleur en acceptabele lengte, ongeveer 5 cm korter dan mijn huidige bos. Ik ging er van uit dat ik zeker het dubbele zou moeten betalen van wat mijn verzekering zou vergoeden. En dan inclusief de aanvullende verzekering die ik er door de jaren heen met gemak heb terugverdiend. Het bleek echter te beginnen bij het viervoudige. Dat kan Bruin niet trekken. De pruiken van synthetisch haar kwamen erbij. Die liggen met wat bijbetaling wel binnen het budget. Bij lang haar zijn ze echter meer slijtage gevoelig. Ik kreeg het er benauwd van.

Ons budget staat onder druk nu onze dochter geslaagd is voor haar VMBO-examen. Er komen fikse maandelijkse reiskosten want ze is nog lang geen 18 jaar, studenten-ov voor haar. Er moet een zwaardere laptop komen om de vierjarige studie qua software aan te kunnen. Net als voor vele anderen gaat ook bij ons de kinderbijslag per 1 januari 2014 fiks omlaag. En mijn salaris niet te vergeten. Tweede jaar ziekmelding en dus naar 70%. De toekomst na twee jaar ziekmelding blijft voorlopig onzeker. Een veel te dure pruik die hopelijk na een aantal maanden niet eens meer nodig is, is dan niet echt verantwoord.

Geen echt haar voor mij dus. De pruik van synthetische haren ging over mijn eigen bos. Ik voelde eraan en ik merkte hoe dun die pruik was. De hoeveelheid haar als staartje bij elkaar genomen, levert ongeveer één derde op van wat ik nu op mijn hoofd heb. De pruik van echt haar bleek ook nog altijd hooguit de helft tot twee derde van mijn eigen haarbos te omvatten. Het voelt alsof er slechts een gordijntje haar over mijn hoofd hangt. Er kan haar bij geknoopt worden. Een vollere bos kan, maar dan moet er een offerte opgevraagd worden. Bovendien komt er dan een veel langere levertijd bij kijken. Daarnaast zal de prijs flink stijgen. Ik vermoed dat er dan met gemak nog een derde bij komt.  Natuurlijk heb ik het ’s zomers warm met mijn haar. Maar dat vrouwen met zo’n pruik klagen over broeierigheid maakt mij bang … daar heb ik een mutsje overheen nodig, zelfs in de zomer. Zonder muts naar buiten in de winter ... echt niet. Met een pruik zal ik een bontmuts nodig hebben.

Ver terug in de familiegeschiedenis van mijn vaderskant zit Spaans bloed. Er was een oudtante met de achternaam 'van Toledo'. Van oorsprong zou er Moors bloed zijn. Ik dacht altijd dat ik een paar druppels had geërfd die effect hebben op mijn temperament. Mijn vader en zijn broer en zussen en sommige neven en nichten hebben een donkerder tint en vaak donker (tot zwart), flink krullend tot kroezend haar. Mijn vader hoefde maar te knipogen naar de zon en hij kleurde donkerbruin. Wat kon ik daar jaloers op zijn. Ik werd altijd rood.

Zou die dikke haarbos dan toch een van de redenen zijn waarom mijn hoofdomtrek toch iets meer is dan gemiddeld? Gewoon de aanwezigheid van extreem dik en veel haar? Altijd als ik bij de kapper zit, wordt er geconstateerd dat ze minstens nog een dosering verf aan moeten maken. Verder zijn ze altijd twee keer zo lang bezig met knippen. Als ik onverhoopt volledig kaal wordt, moeten we toch maar eens meten wat de werkelijke hoofdomtrek is.

Geen opmerkingen :

Een reactie posten