Er is geen
ontkomen aan. Ik heb geen keuze. De kans bestaat dat de hoofdhuid-koeling bij de
chemo niet werkt. Zelfs als niet al mijn haar uitvalt maar er blijft te weinig over
om zonder zichtbaar kankerpatiënt te zijn de deur uit te kunnen, moet ik een
pruik hebben.
Mutsjes en petjes staan mij voor geen meter. Aan hoofddoekjes
en sjaaltjes moet ik al helemaal niet denken. De vorm van mijn hoofd en mijn
smalle, hoge gezicht zijn daar niet voor gemaakt. Voor een kaal hoofd
waarschijnlijk nog minder. Gistermiddag ging ik met Gert-Jan naar een pruiken
specialist.
We werden vriendelijk ontvangen en naar een afgezonderde
mini-salon begeleid. Er werd wat gebabbeld en er werden wat pruiken als
voorbeeld uit het magazijn gehaald. De meeste waren van echt haar. Een leek er
wel wat. Mooie kleur en acceptabele lengte, ongeveer 5 cm korter dan mijn
huidige bos. Ik ging er van uit dat ik zeker het dubbele zou moeten betalen van
wat mijn verzekering zou vergoeden. En dan inclusief de aanvullende verzekering
die ik er door de jaren heen met gemak heb terugverdiend. Het bleek echter te
beginnen bij het viervoudige. Dat kan Bruin niet trekken. De pruiken van
synthetisch haar kwamen erbij. Die liggen met wat bijbetaling wel binnen het
budget. Bij lang haar zijn ze echter meer slijtage gevoelig. Ik kreeg het er
benauwd van.
Ons budget staat onder druk nu onze dochter geslaagd is voor
haar VMBO-examen. Er komen fikse maandelijkse reiskosten want ze is nog lang
geen 18 jaar, studenten-ov voor haar. Er moet een zwaardere laptop komen om de
vierjarige studie qua software aan te kunnen. Net als voor vele anderen gaat
ook bij ons de kinderbijslag per 1 januari 2014 fiks omlaag. En mijn salaris
niet te vergeten. Tweede jaar ziekmelding en dus naar 70%. De toekomst na twee jaar ziekmelding blijft voorlopig onzeker. Een veel te dure
pruik die hopelijk na een aantal maanden niet eens meer nodig is, is dan niet
echt verantwoord.
Geen echt haar voor mij dus. De pruik van synthetische haren
ging over mijn eigen bos. Ik voelde eraan en ik merkte hoe dun die pruik was.
De hoeveelheid haar als staartje bij elkaar genomen, levert ongeveer één derde
op van wat ik nu op mijn hoofd heb. De pruik van echt haar bleek ook nog altijd
hooguit de helft tot twee derde van mijn eigen haarbos te omvatten. Het voelt alsof er slechts een gordijntje haar over mijn hoofd hangt. Er kan haar
bij geknoopt worden. Een vollere bos kan, maar dan moet er een offerte
opgevraagd worden. Bovendien komt er dan een veel langere levertijd bij kijken.
Daarnaast zal de prijs flink stijgen. Ik vermoed dat er dan met gemak nog een derde bij
komt. Natuurlijk heb ik het ’s zomers warm
met mijn haar. Maar dat vrouwen met zo’n pruik klagen over broeierigheid maakt
mij bang … daar heb ik een mutsje overheen nodig, zelfs in de zomer. Zonder muts naar buiten in de winter ... echt niet. Met een pruik zal ik een bontmuts nodig hebben.
Ver terug in de familiegeschiedenis van mijn vaderskant zit
Spaans bloed. Er was een oudtante met de achternaam 'van Toledo'. Van oorsprong zou
er Moors bloed zijn. Ik dacht altijd dat ik een paar druppels had geërfd die
effect hebben op mijn temperament. Mijn vader en zijn broer en zussen en sommige
neven en nichten hebben een donkerder tint en vaak donker (tot zwart), flink
krullend tot kroezend haar. Mijn vader hoefde maar te knipogen naar de zon en
hij kleurde donkerbruin. Wat kon ik daar jaloers op zijn. Ik werd altijd rood.
Zou die dikke haarbos dan toch een van de redenen zijn
waarom mijn hoofdomtrek toch iets meer is dan gemiddeld? Gewoon de aanwezigheid
van extreem dik en veel haar? Altijd als ik bij de kapper zit, wordt er
geconstateerd dat ze minstens nog een dosering verf aan moeten maken. Verder
zijn ze altijd twee keer zo lang bezig met knippen. Als ik onverhoopt volledig
kaal wordt, moeten we toch maar eens meten wat de werkelijke hoofdomtrek is.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten