“Kinky”, maar dan anders

Eigenlijk ben ik best wel preuts. En plein publiek bloot in de sauna is niets voor mij. Gelukkig vind ik de sauna überhaupt veel te warm. Ik heb het een keer uitgeprobeerd toen we een keer in een vakantiebungalow verbleven waar een sauna tot het interieur behoorde, ik hield het amper vijf minuten uit. 

Dat bloot zijn in gezelschap heb ik nooit begrepen. Niet in de sauna, maar ook niet op het naaktstrand of de nudistencamping. Zelfs topless op het strand vind ik al helemaal niets. Het idee alleen al. Gelukkig vinden mijn kinderen al dat overtollige blote vlees op het strand ook helemaal niks.



Voor mijn eerste reconstructie (mammalift)
dacht ik niet op te vallen als ik in Afrika zou rondlopen
tussen de locale bevolking anders dan door mijn huidskleur.

Bronvermelding

Met de nodige oefenmomenten op zak voel ik mij iets minder ongemakkelijk als een arts vraagt mijn bovenkleding uit de doen voor een of ander onderzoek. Ach, het zijn mijn borsten maar, het is voor “het goede doel” en zo beroerd zien ze er niet uit sinds de mammalift uit 2004. De artsen zullen ongetwijfeld veelvuldig “Afrika-waardige theezakjes” voorgeschoteld krijgen.

Met alle respect natuurlijk want ik spreek hier puur vanuit mijn eigen gêne. Zo dacht ik namelijk voor de eerste reconstructie over mijn eigen borsten na drie zwangerschappen met borstvoeding en een borstsparende ingreep na mijn eerste ronde borstkanker als bonus. Ik weet dat ik mij nergens voor hoef te schamen. Eigenlijk ben ik vandaag de dag zelfs trots op mijn borsten, want ze staan (ze hangen niet) er nog steeds beter bij dan toen ik 18 was.

Sinds ik weet dat mijn linkerborst moet worden verwijderd en mijn buik mag dienen als donorbuik heb ik al eens geroepen dat ik er een camera bij wil als de ingreep wordt uitgevoerd. Maar wil ik dat echt? Dat is de vraag.

In mijn achterhoofd knaagt de wetenschap dat ik daar - omringd door een medische staf van wel 20 personen (bijna) poedelnaakt zal liggen. Het echte uitkleden zal pas gebeuren (lees: verwijderen operatieschort) als ik volledig onder zeil ben. Dus dat ongemak blijft mij bespaard. Toch zal er iets bedekt blijven. Immers, ik heb mijn haar nog en zelfs de landingsplaats op mijn kruin is inmiddels onbruikbaar voor welke landing dan ook. Deze is overwoekerd met korte haartjes.

Mijn adoptielokken kan ik met gemak thuislaten tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis, die vormen nu al een luxe aanvulling. Mijn wimpers zijn weer zichtbaar en mijn wenkbrauwen moet ik zelfs alweer regelmatig terugdringen omdat ze hun gang denken te kunnen gaan met wildgroei. Ja zeg, fijn dat jullie er zijn en welkom terug, maar wel daar waar ik ze wil hebben.

Volledig bloot zal ik dus niet zijn tijdens de operatie. Misschien worden mijn benen en armen en zelfs mijn hoofd met een groen kleed afgeschermd, zie zullen ze niet nodig hebben tijdens de ingreep. Eén ding is zeker, ik krijg een mutsje om mijn haren in te verstoppen.