zaterdag 25 mei 2013

Hordenlopen

Sinds begin mei bevind ik mij op een atletiekbaan. Althans zo voelt het. Met de ontdekking van een knobbeltje nam ik de eerste horde naar de mammacare verpleegkundige. Zij stuurde me over de volgende horde, een eindeloze serie onderzoeken die op hun beurt weer om nieuwe vervolgonderzoeken vragen. Steeds weer valt er een nieuwe horde te nemen.

Op de middelbare school had ik een keer de gymles gemist. De volgende gymles bleek dat die les uit twee delen bestond. De tweede les moesten we hordenlopen. Ik had het nog nooit gedaan en wist niet hoe je zoiets moest doen. Met nog een paar meiden had ik immers de vorige les gemist. In de gemiste les was vooral uitleg gegeven hoe je de horden moest nemen. Nu volgde de praktijk. De enigen die het hordenparcours succesvol aflegden, waren de meisjes die eerste les gemist hadden. Ik dus ook. A-sportief als ik ben, kwam ik met gemak over iedere horde. De lerares begreep er niets van hoe we dat zonder enige uitleg als enigen wel voor elkaar kregen. Zou me dat nu ook lukken? Ben ik een geboren hordenloopster?

Zou het bovendien zo mogen zijn dat ik toch nog geluk heb tussen alle pech en tegenslagen door? Dat de tumor alleen in de linkerborst zit. Dat die tumor – zeg maar – opgesloten zit in de bijkeuken en dat de tussendeur goed op slot zit? Dat er werkelijk geen uitzaaiingen zijn? Herhaalt de geschiedenis zich ook op dat gebied? Als dat zo is dan knijp ik in mijn handjes. Dan neem ik met alle liefde afscheid van die borst.

Na die – uitgebreide – operatie volgen tal van andere hordes te nemen. Dan zal waarschijnlijk blijken dat het tot nu toe afgelegde traject een peulenschil is geweest. De hordes zullen steeds hoger worden. Ik ga er vanuit dat er onderweg helpende handen zijn om mij over die hordes heen te helpen. Ze hoeven niet altijd rennend te worden genomen. Ik hoef niet als eerste te eindigen. Het is geen wedstrijd, het enige belangrijke is dat ik de eindstreep haal.

Die eindstreep is nog lang niet in zicht. Maar ik weet dat als ik voor een horde stop en ik gooi mijn ene been er overheen, dat ik dan daarna mijn andere been er overheen kan zwaaien. Het maakt niet uit hoe.

Geen opmerkingen :

Een reactie posten