donderdag 30 mei 2013

Ziekteverzuim - appels en peren

Het is me vaak genoeg verteld, ik ben een bijzonder geval. Voor sommige speciale gevallen is er een vangnetconstructie. Daarbij heb ik het over de arbeidssituatie. Als bijvoorbeeld je contract afloopt tijdens je zwangerschap en dit wordt niet verlengd, dan neemt het UWV de betaling van je zwangerschaps-/bevallingsverlof over. Er zijn echter speciale gevallen – zoals ik – die onder de noemer ‘pechvogel’ vallen. Ik zal het uitleggen.
Het afgelopen jaar was mijn grootste tropenjaar tot nu toe. Ik heb al verschillende tropenjaren meegemaakt, maar de afgelopen periode spande de kroon, althans tot nu toe. Door allerlei omstandigheden werd het noodzakelijk tijd voor mijzelf en mijn gezin te nemen. De late diagnose ADHD moest nu toch eindelijk aangepakt worden. Daarnaast waren er meer situaties die ik onder controle moest zien te krijgen. Ik ‘verdween’ in de ziektewet. Met alles wat er in mijn leven afspeelde, was ik niet meer in staat mijn aandacht en concentratie volledig op mijn werk te richten.

Bijna ging ik kopje-onder, maar overwon en kwam boven. Inmiddels zat ik wel al een jaar, zij het gedeeltelijk, in de ziektewet. De Wet Poortwachter keek al dringend om de hoek. Onlangs werd geconcludeerd dat het echter zó goed met mij gaat, dat het niet langer noodzakelijk was mij in de ziektewet te houden. Per 1 juli a.s. zou ik volledig hersteld gemeld worden. Een periode van een paar maanden werd ingelast voor een zorgvuldige re-integratie met maximale hulp en ondersteuning. Ik ging als een speer en werkgever en ik waren (en zijn) blij met elkaar. Mijn herstel ging alle verwachtingen te boven. Mijn toekomst was geboren.

Inmiddels staat de boel op zijn kop. Wie het niet weet, denkt dat ik een blije gup ben met een leuke baan en dito collega’s. Diezelfde persoon denkt ongetwijfeld dat ik kerngezond ben, zo zie ik er uit, hooguit wat bleek door gebrek aan zon. Maar wie op de hoogte is, weet dat ik deze maand een knobbeltje aantrof in mijn linkerborst. Het knobbeltje is inmiddels onderzocht en als zeer agressief bestempeld. Ik heb borstkanker, graad 3. Ik heb voor de tweede keer borstkanker, eerder al in 2002. Daarvan was ik volledig genezen verklaard en uit mijn DNA bleek dat ik ook niet erfelijk was belast.

De herstelmelding per 1 juli a.s. kan ik nu natuurlijk op mijn buik schrijven. De kans is groter dat ik dit keer niet zoals vorig jaar voor 50% maar nu 100% moet worden ziek gemeld. Van 90% hersteld ga ik mogelijk naar 100% ziek. Dit houdt in dat mijn inkomen behoorlijk achteruit gaat. Van de resterende 10% die ik nog ‘ziek’ was ontvang ik van rechtswege 70%. Op het totaal is dit nu maar 3% en dus geen bedrag om failliet van te gaan. Als ik echter 30% minder krijg van het totaal, wordt het een ander verhaal. Bovendien zit ik nu al 15 maanden in de ziektewet en ook al is dit gedeeltelijk, dat maakt helemaal niets uit.

Voordat ik goed en wel door de behandelingen heen ben, is het tweede jaar vanaf de eerste dag van de oorspronkelijke ziekmelding voorbij. Het is nog maar de vraag hoever ik er dan aan toe ben. Zal ik – zoals ik zo graag wil – in staat zijn om de komende periode links- of rechtsom in min- of meerdere mate te blijven werken? Of wordt het veel te zwaar? Het is koffiedik kijken. Dat moeten we niet doen, het heeft immers geen zin.

Dat mijn borstkanker niets te maken heeft met de problemen van de afgelopen jaren waarin ik steeds weer door mijn ADHD werd terug gefloten, maakt voor de wetgever niets uit. Ziek zijn binnen de verzuimperiode telt als één ziekte, ongeacht wat je mankeert. Aan mijn werkgevers mankeert het niet. Die helpen en steunen me van alle kanten. Maar als kleine stichting zijn ze aan regels gebonden. Ook al zien zij en ik deze ziekte als een losstaand feit ten opzichte van de afgelopen ziekmelding. De wetgever denkt daar helaas anders over.

Het zou de wetgever sieren als dit soort situaties niet zouden kunnen bestaan. Als we geen appels met peren mogen vergelijken, wat is in mijn geval dan de overeenkomst? Hoort hier niet ook een vangnetconstructie of is mijn situatie té uitzonderlijk.

Geen opmerkingen :

Een reactie posten