Dat dacht ik echt! Ik was er toch wel van uit gegaan dat ik ziek zou worden van de chemo en bovenal kaal. En als dat al niet zo zou zijn, was de gemiddelde kans op écht strandweer niet echt geweldig.
En wat gebeurde er!?
Ik werd allereerst helemaal niet ziek en ten tweede gebeurde er een bijna nog groter wonder. Mijn eigen haar is nog steeds mijn trotse bezit.
Het allermooiste kwam als bonus. De zomer brak los in alle hevigheid. Een heuse hittegolf op komst. Laat maar komen.
Dan komen wij wel naar het strand.
April 2013 stond ik gevoelsmatig op de top van de Mount Everest en verklaarde sterk en gelukkig te zijn. Wie "de Goden verzoekt" krijgt gehoor en ik kukelde van de berg met borstkanker 2.0. Ik bleef overeind en vond mijn weg terug naar de top. Ik besloot voortaan uit de wind te blijven. Tijdens Covid-19 blijkt het leven bar saai te worden. Borstkanker 3.0 klopt ongevraagd aan. Maar nu zijn er uitzaaiingen ...
dinsdag 23 juli 2013
Vakantieverhalen - Ik dacht dat ik deze zomer geen strand zou zien
Abonneren op:
Reacties posten
(
Atom
)
Geen opmerkingen :
Een reactie posten