donderdag 4 juli 2013

Toeval bestaat niet


Wanneer is iets toeval en wanneer is er meer aan de hand? Wie zal het weten, ik niet. Maar er gebeuren vreemde dingen. De fotograaf die mij deze week op de foto kwam zetten, kwam uit Roermond. Daar is Gert-Jan opgegroeid. Toen ik vroeg of hij mijn zwager kende, noemde hij de naam van diens zoon. Daar had hij wel eens mee samengewerkt. Toeval? Kan. Maar vandaag gebeurde er iets bijzonders.

Op Twitter leerde ik onlangs iemand kennen. Ze was een nieuwe volger. Toen ik haar profiel bekeek, zag ik dat ze in mijn geboortedorp woont. Ik heb een zwak voor Voorschoten, regelmatig heimwee. Ik reageerde en we ontdekten wat vage overeenkomsten en raakvlakken en raakten aan de praat. Gesprekjes op Twitter blijven natuurlijk kort van stof en diepgaand is het lang niet altijd.

Vandaag zag ik een berichtje van haar over mijn oude basisschool, onder een nieuwe schoolnaam, maar daar was ik van op de hoogte. Ik dacht “het zal toch niet?” en vroeg of haar kinderen daar op school zitten. Natuurlijk is dat het geval, ze noemde daarbij de straat waar ze woont.

Het moet niet veel gekker worden. De straat waar ik heb gewoond van mijn zesde jaar totdat ik op kamers ging. Ik woonde aan het einde, zij nu aan het begin. Het gesprek kreeg een bizar vervolg. Zij is import en de kans op gemeenschappelijke bekenden is natuurlijk niet zo heel groot. Opeens vroeg ze mijn meisjesnaam. Na mijn antwoord noemde ze de voornaam van mijn jongste broer … en vroeg of hij mijn broer was en ik dus de dochter van de loodgieter.

Ik snapte er niet veel meer van. Ze vroeg of ik bij een Els in de klas had gezeten. Er zat er inderdaad een bij mij in de klas maar ook een in de andere klas. Die laatste heeft dezelfde achternaam als ik, verre familie. Ze noemde een andere naam en vertelde dat die naast haar stond. De naam kwam me bekend voor maar ik wist even niet waar die te plaatsen. Bij navraag bleek ze de zus van Els te zijn en zij zat bij mijn broer in de klas.

Hoe groot is zo’n kans dat je iemand per toeval ontmoet op Twitter. Dat diegene dan in jouw geboortedorp woont. Vervolgens in de straat van jouw jeugd blijkt te wonen (nog net niet in mijn ouderlijk huis – dat zou wat geweest zijn). En dan, blijkt ze op het moment van het Twitter-gesprek ook nog met een oude klasgenoot van je eigen broer ergens in dat dorp te staan … Is dat echt alleen maar toeval? Ik geloof er helemaal niets van.

Eind deze maand is het paardenmarkt in Voorschoten. Ik zou graag gaan en even bij haar aanbellen. Maar ik kan die dag echt niet. Dan moet ik mijn derde chemokuur gaan verzetten. Een ding is zeker, binnenkort ga ik naar Voorschoten, herinneringen opsnuiven in mijn oude buurt.

Geen opmerkingen :

Een reactie posten