dinsdag 16 oktober 2012

Economisch total loss


Al jaren heb ik het proberen tegen te houden. Het inruilen van onze auto was voor mij nooit bespreekbaar. Maar sinds gisteravond is er geen ontkomen meer aan.
Wij rijden al jaren in een MPV, een Italiaanse ook nog. Ik hou van Italië, dus ook van de auto’s die daar vandaan komen. Omdat onze Lancia best duur is op de weg, zelfs op diesel, ben ik bereid er minder mee te rijden en vaker de fiets te pakken. Inruilen wil ik niet, ik weet wat ik heb en wat krijg je er voor terug?

Ik ben vertrouwd met onze (of toch mijn?) auto. Deze zomer ging de teller over de drie ton heen en ik nam mij voor dat we naar de vier ton gaan. Ik rijd er al sinds 2007 mee rond. Dat heeft de nodige wilskracht geëist. Manlief doet namelijk niets liever dan auto’s speuren op internet. Nog geen maand nadat we een auto hebben vervangen en hij net heeft verklaard dat deze keer de auto toch echt wordt opgereden, gaat hij alweer op zoek naar andere, betere of toch weer zuiniger, veiliger (noem maar op) exemplaren. Ook toen we nog allebei in een ‘eigen’ exemplaar reden, besloot hij of en wanneer er vervangen werd, ook als het om ‘mijn karretje, de familiewagen’ ging (dat was standaard de grootste omdat ik altijd met de kinderen rondsjouwde). Regelmatig komt hij met potentiële nieuwe familiewagens op de proppen met berekeningen als bewijs waarom er nu weer ingeruild moet worden. Deze zomer waren er onkosten waarmee we op het punt kwamen afscheid te nemen. Maar ik twijfelde en ze bleef ondanks dat manlief en onze privémonteur het een schijtbak noemen.

Met drie kinderen en een of meer honden is een MPV gewoon ideaal. Onze vorige MPV was een openbaring. De wandelwagen van de jongste hoefde nooit meer ingeklapt te worden. Hooguit de handgreep iets omlaag zetten was voldoende om het hulpmiddel in één beweging in de auto te zetten. Dan was er altijd nog plaats voor de beide honden. Dat hoeft niet meer. Maar ook nu de kinderen allen op de middelbare school zitten, blijkt zo’n bak nog altijd handig. Word ik gebeld door de een of de andere conciërge dat een van de meiden is flauwgevallen bij de gymles dan rijd ik voor. Fiets wordt in de auto gereden (geen probleem – er kan er makkelijk nog een bij) en ik ga met de desbetreffende flauwgevallen meid naar huis. Heeft hun broertje, de brugpieper,  een kopstoot opgelopen tijdens een stoeipartijtje in de gangen van school en belt de conciërge dat hij met een ‘misselijk mannetje’ zit, dan doe ik hetzelfde.

Kortom, er zijn nogal wat ritjes waarbij een fiets even in de auto wordt getild. Geen gedoe en gehannes met een Twinny Load fietsendrager die nog op de trekhaak moet worden gezet. Gewoon een kwestie van fiets binnenrijden en wegwezen.

Maar behalve voor fietsenvervoer is een MPV nog veel vaker handig. Moet een van de kinderen op excursie en willen er klasgenoten meerijden, dan ben ik natuurlijk ook vaak de pineut. Dat heb je met extra zitplaatsen. Een extra stoel is zo geplaatst. En hoe vaak komen we niet bij Ikea of een bouwmarkt naar buiten met karrevrachten waarvan je twijfelt of het er wel in past … Vaak dus. We hebben jaren terug al eens zonder problemen een stapelbed met twee matrassen er in gekregen. Gewoon wat stoelen thuislaten of rugleuning omlaag klappen en je hebt bijna een mini vrachtwagen.

Of dit in de nabije toekomst nog mogelijk is, valt te betwijfelen. Veranderingen zijn op til. Gistermiddag kroop onze oudste dochter nog ondersteboven in de auto om haar vaders rug te besparen. Zij zou het klusje vooronder wel even klaren. Trots plaatste ik nog een foto op Twitter.

Toen manlief een paar uur later terugkwam met onze andere dochter, die hij moest ophalen bij een vriendinnetje, werd ik naar de auto geroepen. Er was een ongelukje gebeurd. Op het eerste oog in de schemering leek er niet veel aan de hand. Maar er was een auto achterop gereden. Met al dat plastic rondom de auto’s van nu is de boel al snel kapot. Mijn zeer gewaardeerde en oh zo handige achterklep gaat niet meer open en de bumper is gescheurd. Vanzelfsprekend zal er meer schade zijn want we hebben een trekhaak en wat is de klap naar binnen? Geen twijfels dat mijn bak economisch total loss verklaard wordt.

Wat wordt ons nieuwe vervoermiddel? Gewoon een stationwagen, geen uitzicht meer over alle andere auto’s om mij heen? Laag zitten, ik moet er niet aan denken. De drie pubers naast elkaar op een achterbank in plaats van één helemaal achterin en de andere twee met een tussenruimte waar onze Boxer hen uit elkaar kan houden was veel beter.

Dan moeten we verder natuurlijk de keuze maken voor LPG, diesel of toch die veel te dure benzine? De kleur kan me niet boeien. Het is en blijft gewoon een vervoermiddel. Maar wel een die we snel moeten hebben. Vanzelfsprekend moet het ook nog budgettair passen want het moet van de dagwaarde. Als het aan mij ligt, verklaren ze die op minstens 25.000 euro. Mijn karretje was goud waard.

2 opmerkingen :

  1. Wat wordt ons nieuwe vervoermiddel?
    De trein toch?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. De trein ???? Nee, brrr het OV heb ik vanwege met name de door jou aangevoerde redenen bijna 19 jaar geleden afgezworen. Nooit meer een bus of trein voor mij. Dan ga ik nog liever fietsen. Veel sneller!

    BeantwoordenVerwijderen