zaterdag 13 oktober 2012

Grabbelton


Zelden heb ik een prijs gewonnen, een enkele keer 3 euro bij de Postcodeloterij en dan heb je het wel gehad. Alleen een keer, ik was pas drie jaar oud. In ieder geval nog geen vier want ik ging nog niet naar de kleuterschool.
Bron: afbeelding
Waar mama haar boodschappen deed, weet ik niet zo goed. De melkboer kwam aan huis, in die tijd kwam die nog met een wagen met waren langs de deuren in een tijd dat zelfs de SRV-wagen nog niet rond reed. Een kaaswinkel was bij ons aan de overkant. Een bakker was ook in de buurt en op vrijdag was er de markt en die was bij ons in de straat.

Op een dag had mama een krop sla nodig en geheel tegen alle gebruik in, ging ze even naar de supermarkt, een Spar. Ze was naar haar eigen zeggen nog nooit in die winkel geweest. Die dag dus – al bijna 45 jaar geleden – alleen maar voor een kropje sla. In die winkel hadden ze een grabbelton en alle kinderen die in de winkel kwamen, mochten grabbelen. Gratis bij het doen van boodschappen – die ene krop sla dus die mama kwam halen.

Drie jaar en bijdehand mocht ik ook grabbelen. Ik grabbelde en haalde een papiertje naar boven. Leuk, ik kon nog niet lezen en gooide, verder niet geïnteresseerd, het “nep-cadeautje” op de grond (foei, daar zijn prullenbakken voor bedenk ik me nu). Maar goed, de winkelier was oplettend genoeg en vroeg me wat ik gegrabbeld had. Latere jaren was ik erg verlegen maar in die tijd had ik daar geen last van en vertelde hem dat het alleen maar een papiertje was geweest. Hij raapte het op en ik bleek zo ongeveer de hoofdprijs gewonnen te hebben uit de grabbelton. Die paste niet in de grabbelton en stond dus op het papiertje genoteerd.

Het was een prachtige grote pop, met een parel van een jurk met cirkelrok aan. Zo’n pop die je vroeger wel op de kermis zag als hoofdprijs bij het touwtje trekken en zo. Prachtige gevlochten haren en blauwe oogschaduw.

Mijn moeder geneerde zich dood maar ik liep apetrots met mijn kermispop de winkel uit. Ik kan me nog zo goed herinneren hoe ik die ochtend vol trots stond te trappelen van ongeduld tot mijn buurmeisje, die al vier was en naar school was, thuis zou komen, zodat ik haar mijn prachtige pop kon laten zien.

Geen opmerkingen :

Een reactie posten