vrijdag 4 november 2011

IJsjes tijd is bijna voorbij




Eindelijk! Het was weer zover. De hele winter habben we er op gewacht. Eigenlijk vanaf het moment dat het ijsseizoen werd afgesloten ergens in de herfst, wachten we altijd weer op het moment dat Brown’s weer open gaat, want de ijsjes daar zijn zó lekker. Al die smaken en soorten en wat zal er weer voor nieuws zijn en oh, die bloedsinaasappel …

Regelmatig rijden we er langs en altijd kijken we of de luifel omhoog is. Dit voorjaar was het van verre al te zien, er stond een rij mensen, dat kon maar één ding betekenen: Brown’s was weer open. Toen Martijn nog klein was en op zaterdag moest voetballen, had hij een teamgenootje die van zijn moeder een bolletje per gezet doelpunt kreeg als beloning. Zo af en toe kon het dartele hert (zo noemden we hem, want zo leek hij regelmatig over het voetbalveld heen te springen) gerust een punt of 5 scoren. Dat werden behoorlijke ijsco’s!

Nou is het bij ons helemaal niet ongebruikelijk dat bij goed weer de vriezer vol ligt met lekkere ijsjes maar vroeger, ja vroeger was dat toch wel iets speciaals. Wij hadden een goede ijstent in de straat in Voorschoten. Heerlijk zelfgemaakt ijs en het werd al vrij snel moeilijk te kiezen tussen een Parijse Wafel met liefst drie bolletjes (twee gingen veel te snel op) èn slagroom óf een volkstuintje waarbij de vruchtjes en siroop rijkelijk eroverheen gingen.

Vroeger op vakantie was het anders. In Drenthe, daar hadden ze raketten (nu vind je die bij elke Albert Heijn in het vriesvak, maar toen was dat anders, die kwamen we alleen op vakantie tegen). Mijn absolute favoriet, kan er niets aan doen – dat gaat nooit meer over, daar mag je me voor wakker maken, stiekem gaat daar geen enkel Italiaans ijsje boven. Er zit gewoon teveel jeugdsentiment in verweven en daarnaast zijn ze gewoon écht lekker. Behalve raketten hadden ze bij Ola vroeger ook toverlikkers. Dat waren grijzig paarse puntige waterijsjes.

Wij konden vroeger niet kiezen tussen de raket en de toverlikker. Wat later kwam daar ook nog het softijs met choco en/of nootjesdip bij. Maar de tand des tijds heeft wat mij betreft alleen de raket overleefd. Andere ijsjes zullen komen en gaan. Maar de raket is bijna net zo oud als ikzelf, wij worden samen oud. Maar dan wel de echte hè, niet al die neppers, alleen die van Ola, die is lekker! Het allermooiste van een raket? Die luttele 45 calorieën, zou dat de reden zijn waarom ze blijvend zijn?

Geen opmerkingen :

Een reactie posten