zaterdag 14 september 2013

Zotte avonturen - geen paniek! Merel is naar Appelpop in Tiel

Als One Direction had opgetreden, was ze direct naar de Tattoo shop gegaan om een paar handtekeningen te laten vereeuwigen. Pfff, loopt het toch nog goed af.

Vandaag (14 september 2013) moest ik op het laatste moment Merel naar het station in Eindhoven brengen. De bus reed niet op het tijdstip dat ze met haar vader had uitgezocht.
Ze is voor het eerst naar een festival. Ze is naar Appelpop in Tiel met vriendinnen van school. Haar vriendinnen boffen met een meisje zoals zij. Met een gerust hart laat ik haar gaan. Het moet gek lopen als haar avonturen in de buurt gaan komen van mijn zottigheden. Het komt wel goed met haar.

http://www.appelpop.nl
Eerlijk gezegd heb ik geen verstand van festivals en had dan ook nog nooit van Appelpop gehoord. Toen we het programma bekeken, zag ik mijn jeugd voorbij komen. Madness zou er optreden. Ik zocht een filmpje op youtube en liet mijn dochters horen hoe zij ooit "Baggy Trousers" zongen. Met hun reactie voelde ik acuut de jaren tellen. We worden oud. De meiden kwamen niet meer bij van het lachen om de aparte bewegingen van de band. 


Op de een of andere manier wordt een onschuldig uitstapje bij mij al gauw een avontuur met komische, vreemde of zelfs bizarre wendingen. Ik ben er niet bang voor dat Merel zich ooit net als ik zichzelf opsluit in een pakhuis (Verdwaald in de pijp, opgesloten in een pakhuis. Evenmin zal ze ooit zo suf zijn als haar moeder met vriendin om twee keer dezelfde boot te missen De boot gemist. Ik ben er al helemaal niet bang voor dat ze op een dag, ook al net als haar niet altijd oplettende moeder, bij een vreemde in de auto zal stappen Carpoolen? Doe mij maar de bus!.


Eén keer heb ik me grote zorgen gemaakt. Toen was mijn meisje onderweg vanuit het zwembad in Eindhoven. Vanaf Veldhoven reed zij op de fiets met een vriendin regelrecht een windhoos in. Maar ook toen liep het goed af. Mijn meisje heeft beduidend handiger genen dan haar moeder: Mama in paniek: Merel in een windhoos.

Nog niet een keer heb ik de neiging gehad om haar te bellen, of een berichtje te sturen. Ik vind haar stoer. Ondanks alle regen is ze gegaan. Ze is geen feestbeest en al helemaal geen party animal. Maar haar vriendinnen verheugden zich er gigantisch op en zij wilde niet afhaken.

Ze is af en toe verstrooid. Onlangs liet ze nog haar gsm in de trein liggen. Een assertief vriendinnetje belde direct haar nummer en legde contact met de eerlijke vinder aan de andere kant van de lijn. Gisteren werd ze aangeklampt door een meisje dat huilend vertelde dat ze haar telefoon in de bus had laten liggen. Merel is de beroerdste niet en belde het nummer van het meisje. Tot grote opluchting ging vervolgens een gsm af in haar eigen tas. Merel vertelde het meisje dat ze mazzel had en dat zijzelf laatst haar gsm in de trein had laten liggen maar vertelde er wel bij dat ook dat goed was afgelopen.

Toch ... ja toch zal ik blij zijn als ze weer thuis is. Je hoort soms van die verhalen over vreemde avonturen.

Koud en verkleumd terug van Appelpop,
maar ...
nooit meer onder de douche,
want ...
bij gebrek aan papiertje voor handtekeningen
staan de bandleden van Kensington "voor eeuwig" op haar arm.

Geen opmerkingen :

Een reactie posten