zaterdag 14 september 2013

Zotte avonturen - binnengesloten/verdwaald in de Pijp, Amsterdam

Voordat Annemarie naar Athene vertrok, ruilde ze Voorschoten in voor ‘de grote stad’ en ik ging voor het eerst op bezoek. Ze woonde in de tweede Jan van der Heijdenstraat in de Pijp, Amsterdam Oud-Zuid en had me verteld hoe ik daar moest komen. De routebeschrijvingen van Annemarie zijn goed, ze had me ooit al eens naar Griekenland genavigeerd met een paar steekwoorden en een tekeningetje van hoe het dorpje aldaar eruit zag en dat was ook gelukt. Dus haar stulpje in Amsterdam moest ook ik kunnen vinden.

Toen ik uit de tram stapte, klopte er iets niet. De straat bleek aan de andere kant van het Sarphatipark te zijn en dat was anders dan zij mij had verteld. Er ging geen belletje rinkelen en de gsm bestond nog niet. Het was ergens in de tweede helft van de jaren 80 van de vorige eeuw.

Aangekomen bij nr. 24 ontbraken deurbellen en naambordjes. Verwonderd ging ik naar een telefooncel en belde haar op. Zij snapte er ook niets van en dacht mij vanuit het raam te zien in een telefooncel. Dat leek mij stug want ik had géén zicht op nr. 24 vanaf die telefooncel. Ze stelde voor naar beneden te komen en de deur open te doen. Bij mijn aankomst was de voordeur inderdaad open en ik ging naar binnen, deed de deur achter me dicht en ging de trap op, roepend en zoekend maar vond slechts dichte deuren; het leek verdacht veel op een soort pakhuis. Ik snapte er steeds minder van en ging weer naar beneden. Daar kreeg ik vervolgens de buitendeur niet meer open en raakte lichtelijk in paniek. Uit nijd en paniek trapte ik daar in de hal nog een sigaret uit om vervolgens alsnog de deur open te krijgen en ik vluchtte naar vluchtte.

Vanuit de telefooncel belde ik haar nogmaals op en vroeg haar waar ze nou toch was. Ook Annemarie snapte er niets meer van want ze had de deur geopend en stond op mij te wachten … Ze vroeg me waar ik dan was en ik antwoordde “tweede Jan van der Heijdenstraat, zoals je hebt opgegeven”. Toen viel het kwartje. Ze woonde aan de eerste Jan van der Heijdenstraat 24.

Wat hebben we gelachen en waren we nieuwsgierig naar het gezicht van de eigenaar van dat pand. Hoe zal hij gekeken hebben en wat heeft hij gedacht toen de deur opeens weer dicht was wat vond hij van die uitgetrapte verse peuk op de deurmat? Maar wat had ik toch heel even een stress toen ik daar in dat vreemde pand opgesloten zat in die enge grote stad. Nee, doe mij maar een reisje Griekenland. Véél makkelijker te vinden, dat was een feit.

Geen opmerkingen :

Een reactie posten